Henkie

Mr OZ en ik jubileerden gister met een etentje en een bezoek aan het Kortstenachtfeest op 't Knooppunt, het drijvend archipel van vriend Arie. Zoals elk jaar een miraculeuse bedoening. Man met de mooiste naam evah ontmoet: Roland Schoonheit. Die de een na de andere hilarische oneliners debiteerde zoals: "Weten, dat is een psychosomatische constructie". 

Verder hadden we het over de Oranjes, die blijkbaar hun naam in the old ages van een heerlijkheid in Zuid-Frankrijk hebben gekocht. Over Hendrik III, die Wilhelmina hoorntjes bij de vleet zette, o.a. in Parijs. Daar had hij een minnaresje (de vergelijking met Bernhard dringt zich op) voor wie hij een parelketting kocht. Aangezien hij geen cash had (maar een toelage die volgens Paul de verteller dezes (niet Paul Schaaps nee, die was er ook maar moe en helaas niet vertellend) het niet toeliet dat er gekke dingen mee gedaan konden worden), liet hij de rekening van de juwelier naar de regering sturen. De dude die die factuur (van 100 000 guldens of zo, werd hier genoemd) kreeg riep dan ook een hartelijke: WHATTT? En stuurde het papiertje linea recta naar Wilhelmine. Die laatste ontstak in blinde woede (o wat heb ik mijn €6.50 aan royalty fee per jaar nu al verzilverd!) en wou pas decolereren toen Henkie de juwelier door een stel vrindjes liet betalen.

Die vrindjes waren het echtpaar Kröller-Müller uit Ede of daaromstreeks, die in ruil daarvoor een heus stuk landgoed cadeau kregen. Op dat landgoed stichtten zij vervolgens... u raadt het al. 

Op latere leeftijd, zo vertelde Paul, leefde Henkie zich uit in de verkennerij en ontwikkelde een voorliefde voor jongetjes en meisjes (€6,50 royalty fee KATSJIEEENNNK!). Op een blauwe maandag werkte Paul (de verteller) in een autozaak, die de dure hofauto's beheerde. Volgens hem was het elke keer raak: als de prinsesjes (in die tijd waren dat Margriet, Irène en Bea) 's nachts uit waren geweest, dan lagen die sleeën vol troep: peuken, lege flessen condooms. NEE IK HEB HET NIET GECHECKT. Ik vertel het gewoon door zoals het me gister is verteld. 

Voortbordurend over de Oranjes waarover we niet uitgepraat leken, belandden wij aan bij, wie anders, gangsterliefje Mabel. Tot mijn afgrijzen mag die geen toelage, maar móet blijven werken, bij George Soros, de Oost Europa dude die multimiljardair is geworden door op de baisse van de pond te gokken bij de beurs. 

Mr. OZ deed zijn duit in het zaakje; hij kreeg een briljant idee. We beklaagden ons dat een zekere bekende al jaren rond liep de burgers te terroriseren nadat ie ontslagen was uit de TBS-kliniek. We waren het eens dat gevangenisstraf (bewezen) niet helpt, in tegendeel. Wat moest je dan doen? Eeuwig opsluiten was het motto. Maar dan op een manier waar iedereen van zou profiteren. De gevangenen mochten alles hebben wat ze maar wilden, als ze het maar kochten met hun dubieus verkregen geld. Dat kopen dat zouden ze doen bij de cipiers, die hun karige inkomstjes zouden aanvullen met handeltjes in drugs en andere zaken. Het vele (zwart) geld dat ze zo binnen zouden krijgen zouden ze (wit) in allerlei luxe goederen investeren zoals sportauto's, mega flatscreens en marmeren bubbelbaden, waarmee ze Rutte heel blij zouden maken. De economie zou gered zijn. Een winwin situatie van jewelste! En als hun vrouwen zich ook nog als hoer ter beschikking stelden dan was de cirkel rond. 

Ja, lieve lezer, het was een memorabele avond.
(en ik laat de fautjes lekker zitten want hersens vandaag als een plakkerige massa vol wezentjes die SHRIEEEK SHRIIEEEK roepen. Kent u dat? NEEE????)

Comments