Vannacht droomde ik voor het eerst sinds tientallen jaren over de Witte Raaf. Ik was daar op bezoek, Kees was er ook. De aftandse spullen waren bedekt met een plakkende laag stof. Het zag eruit alsof Kees er al lang niet meer woonde, maar hij stond toch echt tegen de wand van de roef. Ik had dorst en zag dat het water was afgesloten. Niets deed het meer. Kees wees naar een fles water in een hoek op de grond.
Buiten lag mijn 888, zoals in lang vervlogen tijden. Thea wachtte daar op mij. Ik ging aan boord en we verbleven een poosje bij elkaar. Toen ik wakker werd om 6:30 uur duurde het wel een uur voordat de bijzondere sfeer die ik had ervaren weg was geëbd. Ik bemerkte bij mijzelf het besef dat ik me inderdaad zo voelde, in die tijd. Deelgenoot van een bijzondere kring, bezijden tijd en ruimte, apart van alles.
Toen ik terug liep van mijn werk riep een buurman tegen mij dat de Witte Raaf eerder op de dag in vlammen was opgegaan. "Het staat op AT5", zei hij.
http://www.at5.nl/artikelen/
Toen ik terug liep van mijn werk riep een buurman tegen mij dat de Witte Raaf eerder op de dag in vlammen was opgegaan. "Het staat op AT5", zei hij.
http://www.at5.nl/artikelen/
Comments
Post a Comment