Recht op leven

De meesten gedragen zich alsof er zoiets als het recht op comfort bestaat. Heb je geen comfort dan dien je dat zo snel mogelijk te krijgen. En omdat comfort relatief is aan tijd (er is steeds meer comfort voorhanden), wil men ook steeds meer comfort.

Ik vind niet dat er een recht op comfort bestaat. Ik vind bovendien bovenstaande ontwikkelingen een slechte zaak. Je plaatst je recht op comfort boven alles (je geluk, je rust, je vrije tijd) maar vooral boven milieu-aspecten. Vanaf het moment dat je beslist voor jezelf recht op comfort te hebben doe je dat. Automatisch.

Deze tijd probeert ons te overtuigen van niet. Als je vliegt wordt er voor je een boompje geplant. Als je je auto (koelkast, Cv-ketel, televisie, telefoon e.a.) vervangt door een zuiniger apparaat spaar je het milieu. Ondertussen ronken de fabrieken (vooral in de derde wereld) als nooit tevoren om al die apparaten te vervaardigen, en wordt de aarde onverminderd leeg geroofd van de materialen waar ze eonen over heeft gedaan om ze te produceren. Ik zie het milieu daarin niet gespaard worden. Het is de illusie van deze tijd. Jongeren worden daarin geboren, en hebben geen vergelijkingsmateriaal. Ze hebben de idee dat ze goed bezig zijn. Wij, geboren in tijden dat dat recht op comfort nog niet ingeburgerd was, weten wel beter. Je spaart het milieu niet door alles te kopen wat de commercie voor je bedenkt aan nieuwigheden: je spaart het door weinig te consumeren. En vooral door je weinig te reproduceren. De rest is aflaat.

Het recht op comfort bestaat niet, net zo min als het recht op leven. Het leven is een miraculeus iets. Je moet blij zijn dat je leeft, niet denken dat je daar fokking recht op hebt.