De ochtend na de Gay Pride

Het water danst op de gevel van het Jan Schaeferblok. De gevel trilt op het oppervlak van de gracht. De opkomende zon werpt daarop een paar stralen als fonkelende witte poeltjes. De gouden girouette van de kerk glimt onhollands in de ochtendzon.

De lucht is stil.

Mijn nieuwe vriendin de reigerin staat op het houten vlotje aan de overkant te gluren of ik ontbijt voor haar heb. De kerk slaat: A A A A 9x.
Striiiiiiiiiiiiie, een zwaluw trekt haar geluidstreep door de blauwe hemel. Een paar schapenwolken dobberen.

Het pittoreske gehalte is om u tegen te zeggen.

De 2 nieuwe zwanen komen straks iets halen. Het zijn oude pubers, met nog wat bruine veren bij wijze van matje. Echtpaar fuut heeft een kuiken, één maar. Zijn moeder is gaan duiken. Ze komt weldra terug met een visje. Het kind volgt zijn vader op de voet en piept onophoudelijk zijn auditieve navelstreng. Vader blijft stoïcijns naast hem. Je ziet hem popelen om ook te duiken. Laat hem dat niet doen! Een uit het niets opdoemende meeuw zou dat jonkie met haar sterke snavel wegritsen, als hij niet, net als zijn zusje, in één ogenblik onder water zou verdwijnen, aan zijn poot getrokken door een grachtrat. Iets wat het nieuwe blik patsers dat van de lente ten zuiden van het waterplein is opengetrokken niet weet: ze zwemmen nog volop en luidruchtig in het bruingroene water, onwetend van het garnizoen grote bijtgrage zoogdieren die botulisme in het water uitplassen.

Echtpaar meerkoet is een taaie. Ze wonen al 10 jaar op het waterplein en hebben tig nesten voortgebracht. Vorig jaar zelfs een van 8 stuks! Een unicum. Allemaal tot wasdom gegroeid, nog unicummer. Toen deze 8 diezelfde zomer vertrokken, weggejaagd door een opeens erg agressieve pa en ma, werden ze prompt vervangen door een nieuwe leg.

Kindje fuut gaat opeens als een speer van vader vandaan. Maar het is enkel een meerkoet, die hij voor zijn moeder aanzag. Even mazzel dat hij geen houw krijgt want meerkoeten zijn geen schatjes. Als hij zijn fout beseft, verschijnt moeder met de boodschappen. Luid piepend volgt hij haar tot ze haar vrachtje uitkotst. Nu blijft hij háár op de voet volgen; blijkbaar kent hij het systeem. Vader is nu vrij om zelf te gaan.

Een forse meeuw zit luidruchtig en uitgebreid te baden. Even later verdwijnt al het zichtbare en hoorbare leven uit beeld en is het ogenblik van ongekende stilte.
Zondagochtendrust in Amsterdam Centrum.






Comments