Van de (seculiere?) overheid moet àlles groeien. Dat is de huidige mantra, overal ter wereld. Helaas hebben ze het niet alleen over gras en boompjes, maar meestal over "de economie" en vooral het aantal van hun onderdanen.
Waarom de economie steeds moet groeien is me een raadsel. Groei is relatief, je tekent die in verhouding tot het voorafgaande. Gesteld dat alles maar dan alles een produkt is van abstrakte normen opgelegd door de mens kun je je voorstellen dat beleidsmakers met gemak voorafgaande situatie kunnen weggummen en vervangen door huidige. Zo heb je groei uiteindelijk niet meer nodig. Simpel. Maar dat doen ze niet. In tegendeel. Bovengenoemde kunstgrepen worden juist andersom ingezet om groei noodzakelijker te laten blijken dan hij is.
Ik heb medestanders: Prof. Klaas van Egmond, hoogleraar milieukunde, roept in NRC (15 dec 2007) "Rem de feestvreugde". Stop ongestuurde kapitalisme. Wees attent op de drie P's: People. Planet en Profit.
"Keeping up with the Jones:" we passen onze consumptiedrang aan wat de buren kopen/hebben/doen. Een immature manier van doen. De eigen behoeftes van ieder mens moeten weer centraal worden. Managers zweren bij kosten-baten-analyses maar zo kun je een land niet fatsoenlijk besturen want niet alles valt in termen van valuta te overwegen. Ondertussen wordt dat steeds meer gedaan.
De club van Rome heeft gelijk gekregen, die in 1972, toen al, het rapport schreven: De Grenzen aan de groei. Het wordt tijd dat we kritisch kijken naar onze geldzucht. Je voelt dat er onweer komt.
Lees ook Groei, geluk of genoeg van Naakte Molrat