Huisartsen dienen slechts ter geruststelling. Dat uitgangspunt hang ik min of meer aan, in navolging van Nescio, die poneerde dat het overgrote merendeel van de kwalen toch vanzelf overging, en dat de rest onherroepelijk tot de dood leidde. Daar valt geen speld tussen te wringen. Daarom heb ik me in mijn zoektocht naar de juiste lijfarts, vooral laten leiden door zijn vermogen tot het acuut sussen van mijn hypochondere mens.
Zo verliep het onlangs in zijn drukbezochte praktijk:
-Dokter heb ik daar kanker op me neus?
-Laat eens kijken... Nee hoor. Dat is een gesprongen vaatje.
-Echt? Niets kwaadaardigs?
-Zeer zeker niet. Wat betreft huidkanker, de statistieken zijn keihard: een huisarts krijgt er in zijn hele loopbaan maximaal twee gevallen van te zien. En ik heb er al drie gehad. Dusss...
Was ik onderhand niet zo verkaasd dan had ik hem gekust.
Zo verliep het onlangs in zijn drukbezochte praktijk:
-Dokter heb ik daar kanker op me neus?
-Laat eens kijken... Nee hoor. Dat is een gesprongen vaatje.
-Echt? Niets kwaadaardigs?
-Zeer zeker niet. Wat betreft huidkanker, de statistieken zijn keihard: een huisarts krijgt er in zijn hele loopbaan maximaal twee gevallen van te zien. En ik heb er al drie gehad. Dusss...
Was ik onderhand niet zo verkaasd dan had ik hem gekust.