Waarom wil het feminisme maar niet lukken? Waarom het communisme, het anarchisme, en in mindere mate het socialisme niet werken. Die ideologieën gaan namelijk uit van de goedheid van de mens; het feminisme van de goedheid van de vrouw. Ik noem ze allemaal "de Mengzisten", en zet ze af tegen "de Xunzisten". In de Chinese oudheid had je de wijsgeer Mengzi, die zwoer dat de mens goed van aard was ("omdat een ieder het niet kan laten een vondeling aan de kant van de weg op te pakken"). Xunzi ergerde zich klem aan dat naïeve gedoe en riep het tegenovergestelde: de mens wordt in en inslecht geboren, en pas na veel bijschaven en hard werken aan jezelf wordt het in sommige gevallen wel eens wat.
Neem het anarchisme. Een aantrekkelijk alternatief voor de vrijgevochten geest, wars van dogma's, religies en anderssoortige dwangbuizen van de geest, tenminste als je jong, krachtig en van het mannelijke geslacht bent. Anarchie — oeps! anarchisme moet ik zeggen — veronderstelt dat mensen in staat zijn om elkaar met respekt te bejegenen. Anders worden de als idyllisch voorgestelde groepjes gelijkwaardige individuën in een mum van tijd poelen van wrijvingen waar de wet van de sterkste heerst. In je jonge jaren is het lekker om je los te wanen van maatschappelijke knel maar het duurt niet lang. Als eerste vallen de vrouwen van hun geloof af: wanneer ze zwanger kotsend boven de wc-pot niet meer in staat zijn om met een goedgemikte kungfutrap de medekraker te weren die het op hun deel van de koelkast heeft gemunt. De mannen volgen gestaag maar zeker, en wel in deze volgorde:
-de harddrugsgebruiker,
-de verongelukte,
-de luiaard,
-de rest, tegen de tijd dat ze Abraham gewaarwoorden. Anarchisme is niet voor watjes noch voor ouderen van dagen.
Zelf voel ik me aangetrokken tot het anarchisme, maar ook tot het communisme, dat mij, in tegenstelling tot het anarchisme, vrouwvriendelijk lijkt: je wordt gelijkgesteld aan de man en het produkt van je hormonale uitspattingen wordt in een vroeg stadium van je afgerukt en veilig opgeborgen door het collectief. Luiers wisselen, uren op slapende kinderen passen, voortdurend ruzietjes sussen hoeft niet meer en boodschappen doen en koken evenmin, want warm eten doe je in grootschalige kantines. De tijd die je overhoudt spendeer je op de traktor, de kraan, de bulldozer en wat dies meer zij. Mijn versie van het ideaal. Jammer dat het communisme in de praktijk zo lelijk door de mand is gevallen, want he... zij gingen uit van de goedheid van de mens. Je kan het wel zo hard willen, maar de mens, die is niet goed. Die is uit op persoonlijk gewin. Die houdt van spulletjes. Die trekt de dekens naar zich toe als ie de kans krijgt. Die slaat zijn gehate buurman de hersens in bij het minste geringste, en als het niet zo ver komt dan passeert hij hem gewikst bij de eerste de beste promotie op het werk, of pikt hij zijn leuke(re) vrouw in.
Een enigzins levensvatbaar maatschappelijk systeem van de Mengzi-kliek is volgens mij het socialisme (ooit gecreëerd als opstapje tot het communisme), maar dan aangelengd met een flinke dosis kapitalisme, dat op zijn beurt goed in de gaten wordt gehouden door de overheid. Het kapitalisme... door mij zwaar verfoeilijkt in zijn ongebreidelde vorm, is, moet ik tot mijn leedwezen erkennen, het enige systeem dat echt langdurig werkt. Want kapitalisme gaat uit van de slechtheid van de mens en handelt er naar. Hoe langdurig valt ook te bezien: als het grootkapitaal onze aardbol in zijn geheel heeft opgepeuzeld, en ook nog de kosmos eromheen, dan valt er niets meer te schaften en gaan we allemaal dood.
Het feminisme veronderstelt veel te vaak dat vrouwen het beste met elkaar voor hebben. Vrouwen moeten elkaar steunen door dik en dun. Vrouwen als onbaatzuchtige vriendinnen... In het echt staan we elkaar naar het leven. Wij azen op de meest begeerwaardige mannen en zijn bereid elkaar de grond in te boren om dat te bereiken. Op het werk is het roddels wat de klok slaat. Net als mannen zijn we gedreven door de liefde voor hebbedingetjes. In de mode schrijven we elkaar de belachelijkste combinaties voor, onder het mom ons mooier te maken, in werkelijkheid omdat de modemakers er geen baat bij hebben dat wij er mooier uit zouden zien dan zij. Wij vissen immers allemaal in dezelfde vijver. Al tot het besef gekomen dat de modetrends gedicteerd worden door vrouwen en homo's? Juist. Ga ook nooit met een vrouw shoppen! Al is zij je beste vriendin, zij zal je steevast de lelijkste outfit aanpraten. Hoevaak zie je niet twee vrouwen op straat lopen, de een als een povere kloon van de andere? Wij kraken voortdurend onze partners af bij hartsvriendinnen, om ze oninterressant voor hen te maken. Feministen, naïef eigenlijk, negeren of veroordelen deze praktijken en veronderstellen of roepen op tot — klinkt het bekend? — kameraadschap. Schrijfsters die durven de liefde te bezingen "are berated as traitors to their sex, for love is the snare by which women are made the slaves of men" (Ellen Moers). Daarom werken mannenbolwerken en -netwerken wel en vrouwen- niet. Mannen wèten dat zij elkaars concurrenten zijn en proberen elkaar niet te paaien met welgemeende hypocrisie.
De derde feministische golf laat op zich wachten. Af en toe bevoel je een uitstulping van enthousiasme, die dan snel wegebt. Voor het mislukken van het feminisme kun je tussen twee oorzaken kiezen:
Diamonds are a girl's best friends
en
Women want men
of een combinatie van allebei.
.
Neem het anarchisme. Een aantrekkelijk alternatief voor de vrijgevochten geest, wars van dogma's, religies en anderssoortige dwangbuizen van de geest, tenminste als je jong, krachtig en van het mannelijke geslacht bent. Anarchie — oeps! anarchisme moet ik zeggen — veronderstelt dat mensen in staat zijn om elkaar met respekt te bejegenen. Anders worden de als idyllisch voorgestelde groepjes gelijkwaardige individuën in een mum van tijd poelen van wrijvingen waar de wet van de sterkste heerst. In je jonge jaren is het lekker om je los te wanen van maatschappelijke knel maar het duurt niet lang. Als eerste vallen de vrouwen van hun geloof af: wanneer ze zwanger kotsend boven de wc-pot niet meer in staat zijn om met een goedgemikte kungfutrap de medekraker te weren die het op hun deel van de koelkast heeft gemunt. De mannen volgen gestaag maar zeker, en wel in deze volgorde:
-de harddrugsgebruiker,
-de verongelukte,
-de luiaard,
-de rest, tegen de tijd dat ze Abraham gewaarwoorden. Anarchisme is niet voor watjes noch voor ouderen van dagen.
Zelf voel ik me aangetrokken tot het anarchisme, maar ook tot het communisme, dat mij, in tegenstelling tot het anarchisme, vrouwvriendelijk lijkt: je wordt gelijkgesteld aan de man en het produkt van je hormonale uitspattingen wordt in een vroeg stadium van je afgerukt en veilig opgeborgen door het collectief. Luiers wisselen, uren op slapende kinderen passen, voortdurend ruzietjes sussen hoeft niet meer en boodschappen doen en koken evenmin, want warm eten doe je in grootschalige kantines. De tijd die je overhoudt spendeer je op de traktor, de kraan, de bulldozer en wat dies meer zij. Mijn versie van het ideaal. Jammer dat het communisme in de praktijk zo lelijk door de mand is gevallen, want he... zij gingen uit van de goedheid van de mens. Je kan het wel zo hard willen, maar de mens, die is niet goed. Die is uit op persoonlijk gewin. Die houdt van spulletjes. Die trekt de dekens naar zich toe als ie de kans krijgt. Die slaat zijn gehate buurman de hersens in bij het minste geringste, en als het niet zo ver komt dan passeert hij hem gewikst bij de eerste de beste promotie op het werk, of pikt hij zijn leuke(re) vrouw in.
Een enigzins levensvatbaar maatschappelijk systeem van de Mengzi-kliek is volgens mij het socialisme (ooit gecreëerd als opstapje tot het communisme), maar dan aangelengd met een flinke dosis kapitalisme, dat op zijn beurt goed in de gaten wordt gehouden door de overheid. Het kapitalisme... door mij zwaar verfoeilijkt in zijn ongebreidelde vorm, is, moet ik tot mijn leedwezen erkennen, het enige systeem dat echt langdurig werkt. Want kapitalisme gaat uit van de slechtheid van de mens en handelt er naar. Hoe langdurig valt ook te bezien: als het grootkapitaal onze aardbol in zijn geheel heeft opgepeuzeld, en ook nog de kosmos eromheen, dan valt er niets meer te schaften en gaan we allemaal dood.
Het feminisme veronderstelt veel te vaak dat vrouwen het beste met elkaar voor hebben. Vrouwen moeten elkaar steunen door dik en dun. Vrouwen als onbaatzuchtige vriendinnen... In het echt staan we elkaar naar het leven. Wij azen op de meest begeerwaardige mannen en zijn bereid elkaar de grond in te boren om dat te bereiken. Op het werk is het roddels wat de klok slaat. Net als mannen zijn we gedreven door de liefde voor hebbedingetjes. In de mode schrijven we elkaar de belachelijkste combinaties voor, onder het mom ons mooier te maken, in werkelijkheid omdat de modemakers er geen baat bij hebben dat wij er mooier uit zouden zien dan zij. Wij vissen immers allemaal in dezelfde vijver. Al tot het besef gekomen dat de modetrends gedicteerd worden door vrouwen en homo's? Juist. Ga ook nooit met een vrouw shoppen! Al is zij je beste vriendin, zij zal je steevast de lelijkste outfit aanpraten. Hoevaak zie je niet twee vrouwen op straat lopen, de een als een povere kloon van de andere? Wij kraken voortdurend onze partners af bij hartsvriendinnen, om ze oninterressant voor hen te maken. Feministen, naïef eigenlijk, negeren of veroordelen deze praktijken en veronderstellen of roepen op tot — klinkt het bekend? — kameraadschap. Schrijfsters die durven de liefde te bezingen "are berated as traitors to their sex, for love is the snare by which women are made the slaves of men" (Ellen Moers). Daarom werken mannenbolwerken en -netwerken wel en vrouwen- niet. Mannen wèten dat zij elkaars concurrenten zijn en proberen elkaar niet te paaien met welgemeende hypocrisie.
De derde feministische golf laat op zich wachten. Af en toe bevoel je een uitstulping van enthousiasme, die dan snel wegebt. Voor het mislukken van het feminisme kun je tussen twee oorzaken kiezen:
Diamonds are a girl's best friends
en
Women want men
of een combinatie van allebei.
.