Stof

De vergrijzing van Rouvoet is het fijnstof van Marijke Vos en Tjeerd Herrema. Oneigenlijke argumenten. Dubbele agenda's. Je vromer dan de paus voordoen.

Van Brussel mag Amsterdam niet meer bouwen. Een beetje Groenlinkser begrijpt dat dat eigenlijk erg goed is. Want waarom zou je? Wil je van Amsterdam het Hongkong van het Noorden maken? Het is een kwestie van geld, of course. En daarom moet ik mijn mond houden. Want geld is koning en spant zelfs hoge pieten van de zogenaamde groene partijen voor zijn karretje. De economie moet draaien, de fabrieken moeten ronken, er moet nog meer volk gepropt worden in de stad.

Fijnstof, dat leek ze een goed middel om het Amsterdamse volk in de ogen te strooien. "Ziedaar, onwetende luitjes, de kwaadaardigheid van fijnstof: het verkort je leven, het is vies, het is slecht voor het milieu!" Je kàn niet anders dan ja knikken, en nog vaker op lieve Groenlinksers stemmen. Ze hebben toch het beste met ons voor? En trouwens op welke partij moet je stemmen als je echt van het milieu houdt? Als je het beetje natuur wat Nederland nog heeft wilt behouden? Niet (meer) op Groenlinks, die inmiddels alleen nog maar wil bouwen, bouwen, bouwen. Groenlinks herbergt een tegenstrijdigheid in zijn statuten: aan de ene kant winnen ze zieltjes met een geveinsde hang naar ongerepte natuur, aan de andere kant zijn ze een "sociale" partij. Wie sociaal zegt, zegt volk. Wie volk zegt, zegt drommen armelui die gehuisvest willen worden. Nergens anders dan in Amsterdam. En dat moet dan maar. Het volk wil het immers. Wie sociaal zegt, zegt tenslotte geen groen. Helemaal geen groen meer, op een paar openbare plantsoentjes na waar de (allocht... onee, dat mag ik niet zeggen) jeugd onbeperkt luidruchtig kan hangen. Tenminste als je het aan Marijke Vos overlaat, die onverdroten de stekker uit de financiering van het onderhoud van monumentale parken trekt om geld bij elkaar te sprokkelen voor haar geliefde betonprojekten.

Wat Tjeerd Herrema betreft, tja... van zijn partij hoeven wij geen blits meer te verwachten. En de man zelf, die heeft wel vaker zulke ballonnetjes opgelaten. Jongelingen die vroegtijdig school verlaten, doen dat omdat ze in te krappe woningen wonen lees ik in zijn "Uitvoeringsplan Jongerenhuisvesting." Hij doelt op de grote Turkse en Marokkanse gezinnen. Je zou kunnen zeggen: hou op met zo belachelijk veel kinderen te maken, daar is een stad niet op gebouwd. Als je veel kinderen wilt, ga dan in minder belaste regioenen wonen. Dat zeg je dan niet in worden maar in beleid: afschaffing van de kinderbijslag, verhuispremies, belastingvoordelen in leeglopende delen van het land, het creeëren van werkgelegenheid in die delen door ook belastingvoordelen... Noem maar op. Het kan.

Maar nee. Iedereen mag in Amsterdam komen wonen want Amsterdam is nog lang niet zo vol als Parijs, Tokio of New York. Dat is waar de projektontwikkelaars naar kijken, op hun hektische reizen door de wereld, dat is wat hun lobby's onze politici, die ze onophoudelijk bestoken, voorspiegelen. De bevolking moet niet morren wanneer hun uitzicht wordt verknalt, de herrie onuitstaanbaar is geworden en de kwaliteit van hun leven keldert. Ze moeten kijken naar andere megapolen en beseffen dat ze in een hopeloos ouderwets dorp wonen.

Eens was Amsterdam uniek in de wereld: een dorp, ja, maar dan wel van internationale allure. Met een aanbod op cultuurgebied waar je u tegen zei. Met een borrelende geest die op allerlei onverwachte hoeken van de stad de vrije hand kreeg. Met een hoge graad van creativiteit. Als het aan Marijke Vos en Tjeerd Herrema ligt, wordt Amsterdam het zoveelste Vinexgebied van de wereld, uitdrukkingloos en saai, volgestouwd met Legoflats. Groot, anoniem en kil. En dan hier en daar een paar opgelegde "broeiplaatsen" creëren, in de hoop dat de eigenzinnige geest van weleer weer eens tot leven komt.



.