Toen ik het stuk over de moskeeschooltjes in het Parool van zaterdag begon te lezen waarin uit de doeken werd gedaan hoe Amsterdamse kindjes lijfelijke straffen ondergaan op koranles, bekroop me al gauw het gevoel: "Daar heb je Ahmed Marcouch die met argumenten komt voor zijn plan voor meer islam op openbare scholen." Halverwege het artikel kreeg ik gelijk. Ahmed bleek zijn oude makkers van het UMMAO te hebben opgetrommeld: "He jongens help me uit de brand. Ik heb even steun nodig voor mijn oonderwijsplan. Als we de Hollanders niet overtuigen van hoe slecht koranscholen zijn, zullen ze me nooit mijn koranlessen gunnen op openbare scholen." Ergo opgeklopte verhalen over wreedheden bij de moskeeschooltjes, afgestofte herinneringen over hoe het vroeger was en nu vast ook wel.
Laten we de motivatie van dat plan achterwege. Ik ga niet zitten uitrafelen of Ahmed gedreven wordt door liefde voor het kind of door liefde (en, helaas, bekeringsdrang) voor de islam. Wat ik wel interessant vind, is zijn bewering dat als je de kindjes op de koranscholen voortdurend met de liniaal op blote handen en voeten slaat, zij op den duur in gevaarlijke islamieten zullen veranderen die zich zullen afkeren van de Nederlandse rechtsstaat. "En dus moeten mijn koranlessen op openbare scholen komen, want daar zijn ze een probaat middel tegen."
Mijn gezonde verstand en ik kunnen echter niets anders dan voorspellen dat deze (arme!) kindertjes binnen de kortste keren een enorme afkeer zullen ontwikkelen tegen alles wat naar de Koran en de islam riekt. Die kindjes gaan overdag naar openbare scholen, waar ze les krijgen van (nog wel) Nederlandse leraren, die hen met respekt behandelen, en nimmer nooit een liniaal pakken behalve waarvoor dat ding ontworpen is. De Nederlandse scholen moeten voelen als oases van rust en welbevinden.
Dus, zou ik zeggen: wil je dat de Marokkaanse pubers hun (achterlijke!) cultuur de rug toekeren, zorg dan voor zoveel mogelijk (achterlijke!) moskeescholen, waar ze voortdurend afgeranseld worden door agressieve debielen met een baard en een djellabah. Ik kan me geen betere remedie tegen religie voorstellen.
.
Laten we de motivatie van dat plan achterwege. Ik ga niet zitten uitrafelen of Ahmed gedreven wordt door liefde voor het kind of door liefde (en, helaas, bekeringsdrang) voor de islam. Wat ik wel interessant vind, is zijn bewering dat als je de kindjes op de koranscholen voortdurend met de liniaal op blote handen en voeten slaat, zij op den duur in gevaarlijke islamieten zullen veranderen die zich zullen afkeren van de Nederlandse rechtsstaat. "En dus moeten mijn koranlessen op openbare scholen komen, want daar zijn ze een probaat middel tegen."
Mijn gezonde verstand en ik kunnen echter niets anders dan voorspellen dat deze (arme!) kindertjes binnen de kortste keren een enorme afkeer zullen ontwikkelen tegen alles wat naar de Koran en de islam riekt. Die kindjes gaan overdag naar openbare scholen, waar ze les krijgen van (nog wel) Nederlandse leraren, die hen met respekt behandelen, en nimmer nooit een liniaal pakken behalve waarvoor dat ding ontworpen is. De Nederlandse scholen moeten voelen als oases van rust en welbevinden.
Dus, zou ik zeggen: wil je dat de Marokkaanse pubers hun (achterlijke!) cultuur de rug toekeren, zorg dan voor zoveel mogelijk (achterlijke!) moskeescholen, waar ze voortdurend afgeranseld worden door agressieve debielen met een baard en een djellabah. Ik kan me geen betere remedie tegen religie voorstellen.
.