Ik heb het! Eindelijk. Ik weet hoe het zit. [vreugdedansje]. Ik heb jaren getobd over de vraag: Hoe komt het toch dat de linkse mensen van de jaren '60 en '70 nu de reactionaire wereldbeelden van Moslims niet verafschuwen?
De linkse mens was toch tegen alles wat riekte naar onderdrukking van zwakkeren? Welnu, de Koran _het tweede gedeelte chronologisch gezien dan_ drijft op het onderdrukken van zwakkeren. In de fantastische verre oorden waar de fantastische Nieuwe Medelander vandaan komt en waar veelal de Koran als enig boek gelezen wordt is het echt wel pover gesteld met de zorg voor de zielige medemens. Ouderen van dagen, zieken, gehandicapten, vrouwen, kinderen. Ga daar mag eens voor staan.
Terwijl de socialisten, om maar een subgroepje te noemen, toch mooi de zorg om elkaar hoog in het vaandel hebben, niet waar. De socialisten, die hordes arbeiders zoetgevooisd hebben wakker geschud uit hun lethargische goedgelovigheid van jaren, op een hoge voetstuk hebben geplaatst en hebben toegezongen met mierzoete stemmen:
De linkse mens was toch tegen alles wat riekte naar onderdrukking van zwakkeren? Welnu, de Koran _het tweede gedeelte chronologisch gezien dan_ drijft op het onderdrukken van zwakkeren. In de fantastische verre oorden waar de fantastische Nieuwe Medelander vandaan komt en waar veelal de Koran als enig boek gelezen wordt is het echt wel pover gesteld met de zorg voor de zielige medemens. Ouderen van dagen, zieken, gehandicapten, vrouwen, kinderen. Ga daar mag eens voor staan.
Terwijl de socialisten, om maar een subgroepje te noemen, toch mooi de zorg om elkaar hoog in het vaandel hebben, niet waar. De socialisten, die hordes arbeiders zoetgevooisd hebben wakker geschud uit hun lethargische goedgelovigheid van jaren, op een hoge voetstuk hebben geplaatst en hebben toegezongen met mierzoete stemmen:
"CAO-vakbonden-ziekenfonds-pensioen,
CAO-vakbonden-ziekenfonds-pensioen,
CAO-vakbonden-ziekenfonds-pensioen..."
Tot de arbeider, klaar wakker, zich gelukzalig wentelde in zijn nieuw verworven rechten, met bijbehorende consumentisme en materialisme. Want leven als een asceet uit de linkse kerk, daar kon je niet mee aankomen bij het arbeidersvolk. Arbeider, gij zult koning zijn! En een koning, heh... die leeft een koninklijk leven. Tot opeens: KABOENK!!!! Was u erbij? Hoorde u ook de arbeiders per miljoenen van hun voetstuk vallen? Zag u de verschrikking in hun ogen toen zij beseften dat de lieve socialistjes voor wie zij hun leven hadden gegeven de deur wijdopen hielden voor alle arme, arme arbeiders uit alle arme, arme landen van de wereld. Voelde u hun maag ineenkrimpen toen ze hun CAO-vakbonden-ziekenfonds-pensioen-zekerheden zagen wegsluizen richting Anatolië en de Maghreb? Begreep u hun woede tegen de linkse vriend die zich tegen hen had gekeerd? De ware socialist, zo werd hen zalvend uitgelegd, komt op voor alle armen van de hele wereld. Iedereen mag zijn heil in Nederland komen zoeken. Dat daar simpelweg geen cash voor was, en geen ruimte, en geen animo, kon ze worst wezen. Zij waren goed bezig, want zij waren links, en links = goed, per definitie. Die lieve vriendjes van weleer sloten vervolgens de ogen voor al het goeds dat zij in hun barmhartigheid op het proletarische volksdeel hadden laten neerdalen. Zij weigerden te erkennen dat ze met de massale intocht van die schattige arme immigrantjes de facto de klok van de emancipatie (van de arbeider, van de vrouw, van de kinderen, van de steden) dik 50 jaar terugdraaiden. De verontwaardigde arbeiders riepen en riepen maar de lieve vriendjes van weleer hielden de oogjes strak toe, en gaven geen sjoegge. Af en toe sneerden zij terug in NRC Handelsblad of de Volkskrant: "Jullie domme debielen met je onderbuikgevoelens! Dat je de schoonheid van de multiculturele samenleving niet ziet!"
Waarom, waarom deze flagrante incongruiteit? Is het, zoals Theo van Gogh de situatie analyseerde, omdat alles wat ver en arm en zielig is het altijd wint van onze eigen zusters en broeders? Als je het ze op de man af vraagt luidt HET algemeen aanvaarde excuus: "Omdat we de Shoah niet opnieuw willen beleven." Well, if I may tell you something: I don't buy that. Zo ging ik dus zoeken en zoeken en zoeken.. Waarom? Oh Lord! Waarom wil de linkse mens maar niet inzien dat de enemy van toen nu soepjurken draagt en zijn vrouw in een boerka wikkelt? En niet ik, vrouw van de jaren '70, van de vrijheid van seks en woord en huwelijk en noem maar op, van de bijtjes in het groene groene veld en van het aanbidden van Moeder Natuur, van het roken van een jointje en het genieten van het simpele leven? Waarom roepen ze dan steeds dat ik rechts ben? Terwijl ik nog dezelfde onaangepaste ik ben als 20 jaar geleden: "Look at me, I'm right here! I still care!". Van de ene kant ben ik opeens rechts, en van de andere kant ben ik een hoer. Een rechtse hoer, dat is wat ik, creatief leuke armzalige steuntrekster uit het kraakverleden van de jaren'80, in pakweg 20 jaar ben geworden.
Maar Allah oe Akbar! De genadigde vonk van licht is in mijn nederige ogen neergedaald. Zij zijn niet links. Zij zijn niet rechts. Dat zijn alleen maar woorden, die ze roepen om hun standpunten te rechtvaardigen. Zij zijn.... revolutionairen. Huh? What do you mean? Dat is toch hetzelfde? Nee dus. Revolutionairen verzetten zich tegen de autoriteit. De autoriteit van het moment. Maakt niet uit welke. Als u vanaf nu elke keer dat u "links" leest of hoort, dat woord denkbeeldig vervangt door "revolutionair" dan komt u een heel eind in het begrijpen van de tegenstellingen die het predikaat "links" met zich meedraagt. De autoriteit die ze bestreden met het jubelend binnenhalen van de lieve arme immigranten, dat waren onze eigen arbeiders, die met hun CAO-vakbonden-ziekenfonds-pensioen een stevige positie hadden ingenomen aan de onderhandelingstafel. De dikke vette Arbeider. Met zijn grote bek, zijn Tillegraaf, zijn bakkie leut. Met zijn schoongepoetste, kettingrokende en hooggeblondeerde fraauw, immer zittend aan de ronde tafel met tapijt bekleed. De arbeider die met zijn hang naar materieel gewin de kapitalistische industrie om handen droeg en, diep in zijn hart, schijt had aan welke ideologie dan ook, als hij maar lekker te schaften had.
Did I lose you? Ik recapituleer. De linkse mens verzet zich. Per definitie. Dus maakt uw borst maar nat want overmorgen zal dezelfde linkse mens met precies hetzelfde dedain gehakt maken van, wanneer deze in navolging van Ahmed Aboutaleb en Ahmed Marcouch (wtf IS in a name?) op allerlei belangrijke posities zal zijn terecht gekomen, de vetgemeste immigrant. Dat deze er reactionaire denkbeelden op na houdt of niet zal er bar weinig toe doen. Net zomin als nu.
Naar column Rechts.
Waarom, waarom deze flagrante incongruiteit? Is het, zoals Theo van Gogh de situatie analyseerde, omdat alles wat ver en arm en zielig is het altijd wint van onze eigen zusters en broeders? Als je het ze op de man af vraagt luidt HET algemeen aanvaarde excuus: "Omdat we de Shoah niet opnieuw willen beleven." Well, if I may tell you something: I don't buy that. Zo ging ik dus zoeken en zoeken en zoeken.. Waarom? Oh Lord! Waarom wil de linkse mens maar niet inzien dat de enemy van toen nu soepjurken draagt en zijn vrouw in een boerka wikkelt? En niet ik, vrouw van de jaren '70, van de vrijheid van seks en woord en huwelijk en noem maar op, van de bijtjes in het groene groene veld en van het aanbidden van Moeder Natuur, van het roken van een jointje en het genieten van het simpele leven? Waarom roepen ze dan steeds dat ik rechts ben? Terwijl ik nog dezelfde onaangepaste ik ben als 20 jaar geleden: "Look at me, I'm right here! I still care!". Van de ene kant ben ik opeens rechts, en van de andere kant ben ik een hoer. Een rechtse hoer, dat is wat ik, creatief leuke armzalige steuntrekster uit het kraakverleden van de jaren'80, in pakweg 20 jaar ben geworden.
Maar Allah oe Akbar! De genadigde vonk van licht is in mijn nederige ogen neergedaald. Zij zijn niet links. Zij zijn niet rechts. Dat zijn alleen maar woorden, die ze roepen om hun standpunten te rechtvaardigen. Zij zijn.... revolutionairen. Huh? What do you mean? Dat is toch hetzelfde? Nee dus. Revolutionairen verzetten zich tegen de autoriteit. De autoriteit van het moment. Maakt niet uit welke. Als u vanaf nu elke keer dat u "links" leest of hoort, dat woord denkbeeldig vervangt door "revolutionair" dan komt u een heel eind in het begrijpen van de tegenstellingen die het predikaat "links" met zich meedraagt. De autoriteit die ze bestreden met het jubelend binnenhalen van de lieve arme immigranten, dat waren onze eigen arbeiders, die met hun CAO-vakbonden-ziekenfonds-pensioen een stevige positie hadden ingenomen aan de onderhandelingstafel. De dikke vette Arbeider. Met zijn grote bek, zijn Tillegraaf, zijn bakkie leut. Met zijn schoongepoetste, kettingrokende en hooggeblondeerde fraauw, immer zittend aan de ronde tafel met tapijt bekleed. De arbeider die met zijn hang naar materieel gewin de kapitalistische industrie om handen droeg en, diep in zijn hart, schijt had aan welke ideologie dan ook, als hij maar lekker te schaften had.
Did I lose you? Ik recapituleer. De linkse mens verzet zich. Per definitie. Dus maakt uw borst maar nat want overmorgen zal dezelfde linkse mens met precies hetzelfde dedain gehakt maken van, wanneer deze in navolging van Ahmed Aboutaleb en Ahmed Marcouch (wtf IS in a name?) op allerlei belangrijke posities zal zijn terecht gekomen, de vetgemeste immigrant. Dat deze er reactionaire denkbeelden op na houdt of niet zal er bar weinig toe doen. Net zomin als nu.
Naar column Rechts.
.