De file. Als ik enkel in de stad had gewoond zou ik erom lachen. De belachelijkheid ervan. Blik na blik na blik na blik, in een eindeloze snoer in elkaar bijtende segmenten, als een kilometerslange lintworm op weg naar de anus.
Ik pas ervoor. Ooit moest ik mijn onderkomen verlaten op last van asbestvergiftiging, en ging ik schuilen op het platteland, in een oude boerderij die achteraf ook tjokvol gemene bouwmaterialen zat. Natuurlijk. Àlles zit vol gif, in ieder geval alles wat door de klauwen van de bouw-, de voedings- en de farmaceutische maffia is gegaan.
's Ochtends om 5 uur moesten wij uit de veren, wilden wij de file voor zijn. En dan nog mislukte het dikwijls: iedereen stond met de kippen op, de file begon steeds eerder, en strekte zich 's avonds steeds later uit in het rustige landschap. We brachten uren per dag door levend ingeblikt. We hadden peuters: ooit de hel op aarde willen meemaken? Neem 2 of 3 peuters de file in. Herhaal dit 80 keer. Vergeet je niet van tevoren op te geven voor de psychiatrische instelling van je keuze: tegen de tijd dat je volstrekt krankzinnig bent geworden kun je daar zo inrollen.
Voor het zover was bedacht ik dat leven op het platteland niet voor mij was weggelegd _ tenminste zolang ik dagelijkse verplichtingen type 9 tot 5 in de stad had. We kwamen terug naar Amsterdam, met z'n vijven in één kamer, tot het asbestprobleem in de rest van het huis onder controle was. Niet dat het gesaneerd werd, nee. Alle betrokken instanties hadden plechtig verklaard dat er geen gevaar voor de volksgezondheid was. Tien jaar later werd de hele straat ontruimd en met groot trammelant van astronautenpakken en roodwitte linten van het gevaarlijke goedje ontdaan. We waren gewoon te vroeg. Of te laat. Alles, of bijna, is een kwestie van timing.
Sindsdien heb ik me nooit meer echt relaxed gevoeld midden in de grote stad. Ik voel die enorme spitstentakels uit en in mijn megapool gaan. Gevangen. Wij zitten gevangen in een bubbel waaruit je niet kunt ontsnappen.
Tip: in de file kijk naar de lucht. Hoe mooi die nog is. Straks zal die ook vol auto's zijn. Geniet ervan nu het nog leeg is. Voor je het weet is de file opgelost en wil je nog niet rijden.
Ik pas ervoor. Ooit moest ik mijn onderkomen verlaten op last van asbestvergiftiging, en ging ik schuilen op het platteland, in een oude boerderij die achteraf ook tjokvol gemene bouwmaterialen zat. Natuurlijk. Àlles zit vol gif, in ieder geval alles wat door de klauwen van de bouw-, de voedings- en de farmaceutische maffia is gegaan.
's Ochtends om 5 uur moesten wij uit de veren, wilden wij de file voor zijn. En dan nog mislukte het dikwijls: iedereen stond met de kippen op, de file begon steeds eerder, en strekte zich 's avonds steeds later uit in het rustige landschap. We brachten uren per dag door levend ingeblikt. We hadden peuters: ooit de hel op aarde willen meemaken? Neem 2 of 3 peuters de file in. Herhaal dit 80 keer. Vergeet je niet van tevoren op te geven voor de psychiatrische instelling van je keuze: tegen de tijd dat je volstrekt krankzinnig bent geworden kun je daar zo inrollen.
Voor het zover was bedacht ik dat leven op het platteland niet voor mij was weggelegd _ tenminste zolang ik dagelijkse verplichtingen type 9 tot 5 in de stad had. We kwamen terug naar Amsterdam, met z'n vijven in één kamer, tot het asbestprobleem in de rest van het huis onder controle was. Niet dat het gesaneerd werd, nee. Alle betrokken instanties hadden plechtig verklaard dat er geen gevaar voor de volksgezondheid was. Tien jaar later werd de hele straat ontruimd en met groot trammelant van astronautenpakken en roodwitte linten van het gevaarlijke goedje ontdaan. We waren gewoon te vroeg. Of te laat. Alles, of bijna, is een kwestie van timing.
Sindsdien heb ik me nooit meer echt relaxed gevoeld midden in de grote stad. Ik voel die enorme spitstentakels uit en in mijn megapool gaan. Gevangen. Wij zitten gevangen in een bubbel waaruit je niet kunt ontsnappen.
Tip: in de file kijk naar de lucht. Hoe mooi die nog is. Straks zal die ook vol auto's zijn. Geniet ervan nu het nog leeg is. Voor je het weet is de file opgelost en wil je nog niet rijden.