Bolkestein wil mogelijke bezuinigingen op Kunst verhalen op Ontwikkelingshulp. Ik zeg: oké (heb toch een broertje dood aan ontwikkelingshulp) maar verhaal het ook vooral op de Zorg.
Niks ‘meer geld naar Zorg’. Zorg heeft genoeg geld. Zorg is een monster geworden, een zichzelf in leven houdend monster, onnoemelijk gulzig en onverzadigbaar. Vergeet oma en haar luiers: die kunnen we moeiteloos betalen. Het gaat om oma die na haar 4de beroerte peperdure behandelingen toegesmeten krijgt om haar miserabele draadje leven tot in het oneindige te rekken. Het gaat om de kankerpatiënt als ultieme kip met de gouden eieren, om hightech therapieën waar niemand om heeft gevraagd maar die we binnen de kortste keren als onmisbaar ervaren. Het gaat om zwanger worden op je 60ste. Het gaat om peperdure specialisten die geraffineerdere manieren hebben om hun onontbeerlijkheid te bewijzen dan Schreeuwen op het Leidseplein.
Het gaat om onze kinderen, die ons kwakkelige eeuwige leven zullen moeten bekostigen, in plaats van ons gewoon met 75 jaar uit te zwaaien, en die daarvoor krom zullen liggen, in plaats van lekker te leven. Het gaat om een trein die al 10 jaar voortdendert en niet meer te stoppen valt.
Eerder op Nurks verschenen.