Een beerput is opengegaan. Een internationaal netwerk van kinderporno is ontrafeld: zijn tentakels blijken tot in de kern van onze samenleving doorgedrongen: tot in de Amsterdamse kresj.
Daar laten we elke ochtend onze schatjes met een bloedend hart achter, om naar ons werk te kunnen. We zijn altijd wel een beetje bang dat het niet helemaal oké is op de kresj, want moeder kan het beter. Behalve ik: ik vond mezelf zo'n incapabele ma dat ik mijn kroost die uurtjes per dag in handen van zachtaardigere surrogaten van harte gunde. Specimens die wel de zorgmolecuul bezaten, die mij bij de geboorte niet rijkelijk toebedeeld was.
Op de kresj waar mijn spruitjes zaten werkte opeens een jongen. Ik weet nog heel goed dat het me dwong om na te denken over verschillen tussen man en vrouw en dat soort heikele thema's voor een feministe zoals ik. Ik denk namelijk niet graag over de verschillen tussen man en vrouw; dat vind ik meer iets voor de grefo's. Aan de ene kant gunde ik die lieve jongen zijn baan, en moest ik toegeven dat hij het erg goed deed, aan de andere kant piepte een diep begraven atavisme in me: "Pas op! Jongens hebben meer testosteron! Jongens zijn meer op seks!" Ik was dan ook dolblij dat hij in de groep naast werkte, en niet de onze, want ik kwam er niet uit.
De andere ouders liepen met hem weg.
Op de basisschool had ik dat weer helemaal niet: de jongetjes lijden daar juist onder het heersende matriarchaat. Zij moeten zich immers conformeren aan een vrouwelijke gang van zaken zoals niet meppen maar praten (en "een hele dag stilzitten": wie verzint zoiets behalve een vrouw?). Meesters zijn dan ook een welkome afwisseling, en goede, want zorgzame, voorbeelden voor de toekomstige mannetjes.
Er gaan geruchten de rondte dat dit pedodoofpot onderdeel is van een groter geheel waarin bobo's graag seks hebben met baby's en voor dat doel een aantal kinderdagverblijven beheren. Mijn bloedeigen complottheorietje is dat het fundamentalistische christenen zijn die een legertje niet al te snuggere pedoseksuelen de kinderopvang instuurden en ze vroeg of laat tegen de lamp aan lieten lopen om deze vorm van vergemakkelijking van de arbeidsparticipatie van vrouwen te torpederen.
Ook op AT5 verschenen.
Daar laten we elke ochtend onze schatjes met een bloedend hart achter, om naar ons werk te kunnen. We zijn altijd wel een beetje bang dat het niet helemaal oké is op de kresj, want moeder kan het beter. Behalve ik: ik vond mezelf zo'n incapabele ma dat ik mijn kroost die uurtjes per dag in handen van zachtaardigere surrogaten van harte gunde. Specimens die wel de zorgmolecuul bezaten, die mij bij de geboorte niet rijkelijk toebedeeld was.
Op de kresj waar mijn spruitjes zaten werkte opeens een jongen. Ik weet nog heel goed dat het me dwong om na te denken over verschillen tussen man en vrouw en dat soort heikele thema's voor een feministe zoals ik. Ik denk namelijk niet graag over de verschillen tussen man en vrouw; dat vind ik meer iets voor de grefo's. Aan de ene kant gunde ik die lieve jongen zijn baan, en moest ik toegeven dat hij het erg goed deed, aan de andere kant piepte een diep begraven atavisme in me: "Pas op! Jongens hebben meer testosteron! Jongens zijn meer op seks!" Ik was dan ook dolblij dat hij in de groep naast werkte, en niet de onze, want ik kwam er niet uit.
De andere ouders liepen met hem weg.
Op de basisschool had ik dat weer helemaal niet: de jongetjes lijden daar juist onder het heersende matriarchaat. Zij moeten zich immers conformeren aan een vrouwelijke gang van zaken zoals niet meppen maar praten (en "een hele dag stilzitten": wie verzint zoiets behalve een vrouw?). Meesters zijn dan ook een welkome afwisseling, en goede, want zorgzame, voorbeelden voor de toekomstige mannetjes.
Er gaan geruchten de rondte dat dit pedodoofpot onderdeel is van een groter geheel waarin bobo's graag seks hebben met baby's en voor dat doel een aantal kinderdagverblijven beheren. Mijn bloedeigen complottheorietje is dat het fundamentalistische christenen zijn die een legertje niet al te snuggere pedoseksuelen de kinderopvang instuurden en ze vroeg of laat tegen de lamp aan lieten lopen om deze vorm van vergemakkelijking van de arbeidsparticipatie van vrouwen te torpederen.
Ook op AT5 verschenen.