.
In maart 2010 besloot Oud Zeikwijf dat het welletjes was. Het Boekenbal was verworden tot de show der middelmatige lettertikkers. Als ze maar in de smaak vielen bij het gros der natie. Als ze maar de kassa spekten van de boekenverkopers. Als die literair waren dan waren de bloggers dat ook, dus moest er een Blogbal komen. Ondanks bergen van tegenslagen hield ze vol en tadaa! In maart 2011 zag het eerste Blogbal het levenslicht.
De CPNB (Collectieve Propaganda voor het Nederlands Boek) zag dat met lede ogen aankomen. Als oppermachtig wezen in lectuurland waren ze blijven steken in het papieren tijdperk. Dat was hun brood en dat van hun onderdanen. Het was niet in hun belang dat men opeens GRATIS hun leesvoer van het www zouden halen. Daar zouden ze een stokje voor steken.
We hebben het geweten.
Er werd kwistig gestrooid met smeergeld. Als eerste werd de pittbul der internetpenoze luisterend naar de naam Bert Brussen omgekocht. Dat was makkelijk, bij niet zo’n integere man. Hij moest felle stukken schrijven tegen het Blogbal, hij zou worden nageaapt door zijn trouwe en bange volgelingen. Kat in ‘t bakkie.
Vervolgens kochten ze heel Hilversum om, en ook AT5. De media zouden het Blogbal doodzwijgen. De persberichten moesten linea recta de prullenbak in. Dat ging wat moeilijker: al gauw dreigde het Blogbal het enige leuke te worden die avond op het Leidseplein. Vooral voor AT5 was het een dobber: Oud Zeikwijf hoorde immers bij hun team en ze hadden beloofd te komen filmen. Maar ook zij zwichtten. AT5 verkeert voortdurend in geldnood, dat is algemeen bekend. Oud Zeikwijfs redacteur mocht er wel zijn, maar op persoonlijke titel. Geen officiële delegatie. Die dag werd er op AT5.nl melding gemaakt van een poedel die in de Lekstraat een halfuurtje zoek was, van een vrijwilliger die zich bijzonder uitgesloofd had en van een burenruzie in Betondorp. Geen woord over het Blogbal.
De CPNB wreef zich in de handen. Dit ging de goede kant op.
Dan nog de avond zelf ruïneren: de Balie werd vriendelijk verzocht (Kling! Kling!) de geluidstechniek te laten wapperen, de laptoppen van de organisatie te killen en het licht in de zalen zo fel mogelijk te laten schijnen om het geheel een ongezellige indruk te geven. Van de artiesten gaf er één gehoor aan de opdracht om de sfeer te saboteren: in plaats van de jazzy engelstalige liedjes die ze op de achtergrond zou zingen, veranderde zij stiekem haar plannen. Ze joeg de gasten weg met opdringerige en aandachteisende zelfmoordliedjes. Ook zorgde de CPNB dat de brave huispianist van het Blogbal, die bij herhaalde verzoeken en dreigementen zijn poot stokstijf hield, vervangen werd door een draak van een kapsoneslijer, die iedereen zo zou tergen dat ze uiteindelijk massaal vertrokken.
Als klap op de vuurpijl jatten zij het weergaloze idee van Tom de Jager om een levensgroot beeld van Harry Mulisch, de voormalige mascotte van het Boekenbal, te maken, zodat Harry op het Blogbal aanwezig kon zijn. Voor het Boekenbal lieten zij ook maar een beeld van Harry Mulisch vervaardigen, door niemand minder dan de vrouw van Ronald Plasterk. Het complot was tot elke laag van de samenleving doorgedrongen.
PowNews gooide roet in het eten. Als enige in medialand spuugden zij in het gezicht van de CPNB: ze incasseerden de cash, en gingen vervolgens gewoon hun gang. Zij maakten een waarheidsgetrouwe korte reportage over deze memorabele avond. Je kan ook niet anders verwachten van een jonge dwarse omroep, niet waar? Of waren zij gewoon bang voor Oud Zeikwijf, die immers berucht is om haar rake klappen met d’r laptop? We zullen het wel nooit weten.
Dit stukje is eerder op Nurks verschenen.
In maart 2010 besloot Oud Zeikwijf dat het welletjes was. Het Boekenbal was verworden tot de show der middelmatige lettertikkers. Als ze maar in de smaak vielen bij het gros der natie. Als ze maar de kassa spekten van de boekenverkopers. Als die literair waren dan waren de bloggers dat ook, dus moest er een Blogbal komen. Ondanks bergen van tegenslagen hield ze vol en tadaa! In maart 2011 zag het eerste Blogbal het levenslicht.
De CPNB (Collectieve Propaganda voor het Nederlands Boek) zag dat met lede ogen aankomen. Als oppermachtig wezen in lectuurland waren ze blijven steken in het papieren tijdperk. Dat was hun brood en dat van hun onderdanen. Het was niet in hun belang dat men opeens GRATIS hun leesvoer van het www zouden halen. Daar zouden ze een stokje voor steken.
We hebben het geweten.
Er werd kwistig gestrooid met smeergeld. Als eerste werd de pittbul der internetpenoze luisterend naar de naam Bert Brussen omgekocht. Dat was makkelijk, bij niet zo’n integere man. Hij moest felle stukken schrijven tegen het Blogbal, hij zou worden nageaapt door zijn trouwe en bange volgelingen. Kat in ‘t bakkie.
Vervolgens kochten ze heel Hilversum om, en ook AT5. De media zouden het Blogbal doodzwijgen. De persberichten moesten linea recta de prullenbak in. Dat ging wat moeilijker: al gauw dreigde het Blogbal het enige leuke te worden die avond op het Leidseplein. Vooral voor AT5 was het een dobber: Oud Zeikwijf hoorde immers bij hun team en ze hadden beloofd te komen filmen. Maar ook zij zwichtten. AT5 verkeert voortdurend in geldnood, dat is algemeen bekend. Oud Zeikwijfs redacteur mocht er wel zijn, maar op persoonlijke titel. Geen officiële delegatie. Die dag werd er op AT5.nl melding gemaakt van een poedel die in de Lekstraat een halfuurtje zoek was, van een vrijwilliger die zich bijzonder uitgesloofd had en van een burenruzie in Betondorp. Geen woord over het Blogbal.
De CPNB wreef zich in de handen. Dit ging de goede kant op.
Dan nog de avond zelf ruïneren: de Balie werd vriendelijk verzocht (Kling! Kling!) de geluidstechniek te laten wapperen, de laptoppen van de organisatie te killen en het licht in de zalen zo fel mogelijk te laten schijnen om het geheel een ongezellige indruk te geven. Van de artiesten gaf er één gehoor aan de opdracht om de sfeer te saboteren: in plaats van de jazzy engelstalige liedjes die ze op de achtergrond zou zingen, veranderde zij stiekem haar plannen. Ze joeg de gasten weg met opdringerige en aandachteisende zelfmoordliedjes. Ook zorgde de CPNB dat de brave huispianist van het Blogbal, die bij herhaalde verzoeken en dreigementen zijn poot stokstijf hield, vervangen werd door een draak van een kapsoneslijer, die iedereen zo zou tergen dat ze uiteindelijk massaal vertrokken.
Als klap op de vuurpijl jatten zij het weergaloze idee van Tom de Jager om een levensgroot beeld van Harry Mulisch, de voormalige mascotte van het Boekenbal, te maken, zodat Harry op het Blogbal aanwezig kon zijn. Voor het Boekenbal lieten zij ook maar een beeld van Harry Mulisch vervaardigen, door niemand minder dan de vrouw van Ronald Plasterk. Het complot was tot elke laag van de samenleving doorgedrongen.
PowNews gooide roet in het eten. Als enige in medialand spuugden zij in het gezicht van de CPNB: ze incasseerden de cash, en gingen vervolgens gewoon hun gang. Zij maakten een waarheidsgetrouwe korte reportage over deze memorabele avond. Je kan ook niet anders verwachten van een jonge dwarse omroep, niet waar? Of waren zij gewoon bang voor Oud Zeikwijf, die immers berucht is om haar rake klappen met d’r laptop? We zullen het wel nooit weten.
Dit stukje is eerder op Nurks verschenen.