1,4 miljoen vierkante meter kantoorruimte staat leeg, stond woensdag op de voorpagina van Het Parool. Soms al 11 jaar, zoals de oude IBM-fabriek aan de Johan Huizingalaan. De stad gaat daar kwekerijen van stadsgroente in faciliteren. Kropsla op A-lokatie.
Stadsgroente.
Ik weet niet hoe het bij u is, maar mij komt het heel vreemd over. Woonruimte in de stad is schaars, er wordt om gevochten. Onder het mom van woonruimtetekort dwingen woningbouwverenigingen bewoners die er een LAT-relatie op na houden om samen te wonen en verbiedt de gemeente het bezit van twee huizen. Waarom die kantoren niet aan studenten verhuren, die op ellenlange wachtlijsten staan? Waarom überhaupt nog kantoren BOUWEN?
"Het heeft vast met geld te maken" zou mijn ex zeggen. En gelijk heeft hij. Vooral het tweede - kantoorbouw - heeft met geld te maken. Er valt voor projektontwikkelaars nu eenmaal meer cash bij bloeiende bedrijven te halen dan bij de armoedzaaiers die huurders gewoonlijk zijn. Bovendien heeft het wonen te maken met strenge wetgeving: men mag niet zomaar ergens wonen, het moet deugdelijk zijn, het moet voldoen aan de Regels - van de brandweer voornamelijk - en die zijn niet mals. Al heb ik nooit begrepen waarom de trap in mijn huis niet meer achter de deur mocht staan (wat veel ruimte scheelde), terwijl het aanrechtblad van brandbaar plastic mag worden gemaakt - je zou zeggen: zo dicht bij de haard moet je met metaal of steen werken. Dat aanrechtblad vloog bij de house warmingparty al in de fik. Maar goed, daar hebben we het nu even niet over.
Een andere reden voor de bouwlust voor kantoorpanden is de mode. Bedrijven zijn hip en willen niet in oude gebouwen zitten. Ze willen steeds het nieuwste van het nieuwste, liefst ontworpen door trendy architecten. Tja.
We zitten opgezadeld met de gevolgen. 1,4 miljoen lege vierkante meters, nondeju. Je zou er een bataljon in kunnen huisvesten, wat zeg ik, een tweede stad! Hoeveel vierkante meters heeft een mens nu eenmaal nodig tegenwoordig? 30? 40? Laten we voor het telgemak 50 nemen. Dat is 1.400.000 gedeeld door 100 maal 2 = 28.000! 28 duizend mensen kun je in die kantoren huisvesten. Er kunnen ook twee personen in 50 vierkante meters wonen, en zelfs drie - ons gezin van vijf heeft jaren in 60 vierkante meters geleefd. Studenten kunnen in 25 vierkante meters, dat is dus ook 56.000 studenten! Wat een aantallen. Maar dat mag niet. Van de Regels. Wat te doen om de Regels te omzeilen?
Het antwoordt ligt, zoals bij andere gevoelige zaken, in het gedogen. Het antwoord LAG in het gedogen. Het gedogen van het kraken. Dat hadden ze toch best goed gezien de bestuurders: laat de jongelui die overtollige kantoren en fabrieken maar kraken, dan hebben ze illegaal een woning, maar mooi een woning. Dat illegale was toch de enige manier voor de bestuurders om de Regels te omzeilen. Zo bezien hebben ze zich lelijk in de vingers gesneden met de antikraakwet. Nu moet de stad ME's op die jongelingen afsturen, wat bakkenvol geld kost ook. En kantoren bouwen voor al die groente die anders grond te kort komt.
Deze column is eerder op AT5 gepubliceerd.
Stadsgroente.
Ik weet niet hoe het bij u is, maar mij komt het heel vreemd over. Woonruimte in de stad is schaars, er wordt om gevochten. Onder het mom van woonruimtetekort dwingen woningbouwverenigingen bewoners die er een LAT-relatie op na houden om samen te wonen en verbiedt de gemeente het bezit van twee huizen. Waarom die kantoren niet aan studenten verhuren, die op ellenlange wachtlijsten staan? Waarom überhaupt nog kantoren BOUWEN?
"Het heeft vast met geld te maken" zou mijn ex zeggen. En gelijk heeft hij. Vooral het tweede - kantoorbouw - heeft met geld te maken. Er valt voor projektontwikkelaars nu eenmaal meer cash bij bloeiende bedrijven te halen dan bij de armoedzaaiers die huurders gewoonlijk zijn. Bovendien heeft het wonen te maken met strenge wetgeving: men mag niet zomaar ergens wonen, het moet deugdelijk zijn, het moet voldoen aan de Regels - van de brandweer voornamelijk - en die zijn niet mals. Al heb ik nooit begrepen waarom de trap in mijn huis niet meer achter de deur mocht staan (wat veel ruimte scheelde), terwijl het aanrechtblad van brandbaar plastic mag worden gemaakt - je zou zeggen: zo dicht bij de haard moet je met metaal of steen werken. Dat aanrechtblad vloog bij de house warmingparty al in de fik. Maar goed, daar hebben we het nu even niet over.
Een andere reden voor de bouwlust voor kantoorpanden is de mode. Bedrijven zijn hip en willen niet in oude gebouwen zitten. Ze willen steeds het nieuwste van het nieuwste, liefst ontworpen door trendy architecten. Tja.
We zitten opgezadeld met de gevolgen. 1,4 miljoen lege vierkante meters, nondeju. Je zou er een bataljon in kunnen huisvesten, wat zeg ik, een tweede stad! Hoeveel vierkante meters heeft een mens nu eenmaal nodig tegenwoordig? 30? 40? Laten we voor het telgemak 50 nemen. Dat is 1.400.000 gedeeld door 100 maal 2 = 28.000! 28 duizend mensen kun je in die kantoren huisvesten. Er kunnen ook twee personen in 50 vierkante meters wonen, en zelfs drie - ons gezin van vijf heeft jaren in 60 vierkante meters geleefd. Studenten kunnen in 25 vierkante meters, dat is dus ook 56.000 studenten! Wat een aantallen. Maar dat mag niet. Van de Regels. Wat te doen om de Regels te omzeilen?
Het antwoordt ligt, zoals bij andere gevoelige zaken, in het gedogen. Het antwoord LAG in het gedogen. Het gedogen van het kraken. Dat hadden ze toch best goed gezien de bestuurders: laat de jongelui die overtollige kantoren en fabrieken maar kraken, dan hebben ze illegaal een woning, maar mooi een woning. Dat illegale was toch de enige manier voor de bestuurders om de Regels te omzeilen. Zo bezien hebben ze zich lelijk in de vingers gesneden met de antikraakwet. Nu moet de stad ME's op die jongelingen afsturen, wat bakkenvol geld kost ook. En kantoren bouwen voor al die groente die anders grond te kort komt.
Deze column is eerder op AT5 gepubliceerd.