19 september 2011 was een interessante TV-avond. We hadden Tegenlicht dat altijd top TV is, maar we hadden ook Café de Liefde, waarin een jongen in de twintig bekent seksverslaafd te zijn. Hoe verslaafd? Hij kijkt 2 uur porno per dag en trekt zich daarbij één keer af. Tot zover ga je ervan uit dat het om een onaantrekkelijke alleenstaande gaat. Je denkt: gun hem zijn verzetje. Maar dan komt de vriendin in beeld. En dan hoor je dat er een verschil in libido bestaat tussen die vriendin en hem. Je vult automatisch in: hij wil vast twee keer per dag en zij kan hem niet bijbenen. Maar nee. Hij wil 2 keer per week. En zij vindt dat te veel. Nu zit hij in therapie om van zijn seksverslaving af te komen.
Later op de avond valt journaliste Corine Koole in P&W schrijver Wim de Jong aan, van wie de vrouw onlangs met een ander van door is gegaan: “Je denkt dat je recht hebt op seks, en op liefde. Maar dat recht heb je niet.” beet Corine hem toe.
Ik vind van wel. Ik vind dat als je een monogame relatie aangaat met een menselijk wezen, je verplicht bent dat mens – binnen normale kaders – van genoeg liefde en seks te voorzien. Niet voor niets werden bij het sluiten van een huwelijk echtelieden aangespoord om elkaar trouw, liefde en genegenheid te betuigen. Wat mij betreft hoort seks daar ook bij. Als je daar niet toe is staat bent moet je mijns inziens open zijn voor polygamie. De vriendin van de jongen uit Café de Liefde mag de hemel danken dat haar vriend niet verder dan online porno is gegaan.
Op Nurks gepubliceerd.