Je denkt, tegen beter weten in, dat de
regeerders oog voor Kunst hebben. Tenminste, ík denk dat. Ik hóóp
het. Elke keer word ik echter weer teleurgesteld – één van de
vele illusies die je met het ouder worden kwijt raakt.
Vrijdag 15 juni in het Parool:
“Dichtregels van buurtbewoner aangebracht op gevel
Kattenburgerplein”. Je verwacht iets hoogstaands, iets dat de
moeite waard is om eeuwig in steen te beitelen, iets dat het
nageslacht nog tot in de eeuwigheid tot zich zal nemen. En dan lees
je:
“Blond werd kleur
Buren ontwijken
Kijken uit ramen
Sluiten de rijen”
Tja. Het gaat duidelijk over de
nieuwkomers. Geen kunst dus, maar maatschappelijk engagement. Mag dat
als Kunst? Ja, als je het de verzamelaars van Mao Zedong-posters
vraagt. Nee als u het míj vraagt. Te tijdelijk, te “problemen van
nu”.
Het doet denken aan de formulieren voor
subsidieaanvragen voor kunstprojecten bij het AFK. Een substantieel
deel gaat onomwonden erom of je genoeg je best doet om als acultureel
bestempelde minderheden aan te trekken. Een ander voorbeeld: de Jeugd
TeJaterschool, die in de jaren '90 getalenteerde kinderen opleidde
tot volwaardige acteurs die door konden stromen naar de “echte”
Theaterschool, kreeg het mes op de keel van de gemeente: de
leerlingen kwamen bijna uitsluitend uit blanke gezinnen. Het niveau
van de cursussen moest omlaag, zodat ook kinderen uit etnische
gezinnen ze konden volgen. De Jeugd TeJaterschool weigerde: zij had
een reputatie hoog te houden. Zij gingen op eigen kracht verder, in
afgeslankte vorm. Voor de arme kindjes kwam er een nieuwe school van
organisatie Kunstweb, waarvan het niveau niet al te uitdagend was
voor de cursisten.
Maar wellicht is het de regenten niet
om de Kunst te doen. Of in ieder geval: niet om het eeuwige karakter
van de Kunst (of moet je je er rekenschap geven van het feit dat
gebouwen in Nederland om de haverklap worden neergehaald om er nieuwe
voor in de plaats te zetten?) maar om hun belangrijkste drijfveer:
het coûte que coûte bewaren van de harmonie. Het “Don't Disturb
the Peace” adagium.
Uit dien hoofde wordt veel gehandeld:
een explosie in een fabriek wordt afgedaan als onschuldig, er is
immers nooit gevaar voor de volksgezondheid, al torenen de zwarte
rookpluimen vol asbest en benzenoïden je boven de kop. Nee, dat
wordt niet erkend, want het volk zou daarvan in paniek kunnen raken.
En DAT moet je niet hebben. Don't Disturb the Peace!
Op
AT5.nl
gepubliceerd.
Comments
Post a Comment