We zagen ze in de documentaire Het
Geheim van de Hema (must
see!): de managers van de Hema. De droplulliteit droop ervan af.
Het mannelijke exemplaar liep geagiteerd rond, kleinbebrild en
grijsbepakt, would-be out of the box clichés te debiteren. Hij
verkeerde in de waan creatief te zijn.
Je bent tegenwoordig niets als daar
niets creatiefs aan is.
De mindere dwang om creatief te zijn
was bij het vrouwelijke exemplaar een verademing geweest als ze niet
met haar steenkoolfrans naar... Frankrijk was gestuurd. Om de
implementatie van een Frans filiaal in goede banen te leiden,
nergens minder dan in Parijs. “Je peux dropper mon bagage ici?”
*fail* Háár droplulliteit was trouwens ook niet om overheen te
kijken. Ik zal nooit spotten met iemands foutieve Engels, zo
bezig als ik ben die wereldtaal te promoten, maar een bedrijf
van de magnitude van de Hema dat niet in staat is om, in nota bene Nederland waar het ervan STIKT, een manager te vinden die
middelbareschoolcorrect Frans spreekt (Frans hé, niet Oeigoers)? Ik
kan daar niet bij.
Nu lees ik dat de Hema bezig is een
volledige gedaantewisseling te bewerkstelligen. Elk filiaal zal eraan
moeten geloven, één voor één. Je weet al: dit komt uit de koker
van het out of the box-brein van de kleinbebrilde en grijsbepakte
manager. De Hema moest “een belevenis” worden.
Mijn filiaal was één van de eerste.
Het is maanden geleden dat ie heropen ging, maar ik kan er nog steeds
niets vinden. Niets nada nanimonai. Elke poging resulteerde in een
uur lang door de nieuwe schappen ronddwalen.
Ik ben iemand van het aanpoten. Dus
begon ik al dwalend de nieuwe plekken te memoriseren. Ik merkte de
hoop bij mezelf niet eens, dat ik ooit weer zou weten waar alles
stond, zo normaal was die hoop. Het was ook geen hoop, het was een
vaststaand iets, een van de zekerheden die je al levend opdoet. Tot
ik las: “De belevenis houdt in dat het steeds verandert.”
Die hoop werd een hoop. Een hoop die
vervloog. Ik moest aan de tweet van @marnixamsterdam denken: “Mensen
die zeggen dat ze niet in problemen denken maar in oplossingen, duw
ik altijd in de gracht. Meestal hebben ze dan een probleem.”
[Tip: de Hema docu wordt woensdag 17
september 2014 herhaald op Ned 2.]
De HEMA is nu de plek op het station waar ik 's morgens een cappuccino en croissantje koop.
ReplyDeleteVriendelijke groet,