Gisteren liep ik te schuddebuiken
van de moeder aller grappen, de 'carpe dentum' van Robin Williams in
Mrs. Doubtfire. Die grap gaat zo: Hij, verkleed als Mrs. Doubtfire,
komt straalbezopen aan tafel in een ultrachic restaurant. Zijn gebit
valt in zijn glas water. Als hij het met een vork probeert uit te
vissen, stamelt hij: “Carpe dentum... seize the teeth.”
Ik ben niet bestand tegen zulke dingen.
Al herhaal ik de zin duizend keren, ik huil nog steeds van het
lachen. Dat gebeurde dus ook gisteren, op weg naar de Appie.
300 meter liep ik hardop te lachen, tot
ik bij de vierde bocht in zicht kwam van de winkel, en van mensen. Ik
besefte gelukkig pijlsnel dat ik in de gevarenzone was
terechtgekomen: met mijn pyjama aan, pseudo-etnische poncho
eroverheen, warrig haar, trekkend aan mijn karretje vol met afval, en
onophoudelijk hardop lachend.
Ik had niet eens een ID bij mij om bij
inbewaringstelling te tonen wie ze moesten waarschuwen.
Comments
Post a Comment