De krabbenmand

Een merkwaardig patroon op de Amsterdamsche fietspaden: mannen halen je (vrouw) in om verder te sjezen. Vrouwen daarentegen, halen je in om pal voor jou vaart te minderen. Jij hebt dan 2 opties: of je gaat op de rem, of je haalt ze op jouw beurt in (en gaat flink harder dan je eigenlijk wilde, anders flikken zij dat kunstje wéér).

Waarom zijn het altijd vrouwen? Opeens zie ik de parallellie met de beruchte krabbenmand. Krabben die uit de maand klimmen worden omlaag getrokken door de rest - dat beeld kan illustreren hoe vrouwen carrièrebeluste gendergenoten, bewust of onbewust, belemmeren. Door de perfecte moeder neer te zetten bijvoorbeeld, en ingewikkelde traktaties en wat dies meer zij als trend te introduceren. Het kind van de carrièretype zal opvallen, zich mogelijk tekort gedaan voelen doordat het geen korstloze hippe sandwiches individueel in zilverfolie verpakt in zijn trommeltje aantreft. Waardoor de moeder zal zwichten - niets fnuikenders dan een tekort gedaan kind - en haar werklust een tandje lager zetten.

 Zo belemmeren fietssters onbewust andere fietssters. En zo houden vrouwen elkaar onbewust knus thuis. Afgunst is geen fijne emotie, dus zorgen wij dat daar geen grond voor is.