Blijf luisteren

Bij de AIVD loopt het leeg. De knappe ICT-koppen kiezen liever voor een rendabele carrière bij het bedrijfsleven, geef ze ongelijk. Dus kwam de baas van de spionnenclub opdraven bij College Tour, om jongvolk te rekruteren met een wervende boodschap.

Je moest het niet voor de poen doen maar voor het gevoel met iets belangrijks bezig te zijn. Zoals het beschermen van de democratische rechtsstaat.

Mijn zegen hebben ze.

Nu is dat niet zonder gevaar, voor een spionnenbaas, om al te veel in de schijnwerpers te lopen, zoals Rob dat doet. Voor je het weet krijg je een doorgewinterde journalist die eens niet probeert om mediageniek dus aardig gevonden te worden, maar die vervelende vragen stelt. Reken maar dat de “ik slaap altijd overal doorheen”-soldaat niet al te uitgerust en licht van gemoed naar die collegezaal is gelopen. Het vereist nogal wat koorddansen, om wel het doel van zijn komst te realiseren (de jonkies interesseren voor een beroep in de informatievergaring), zonder bedrijfsgeheimen prijs te geven. Dat motiveren van die studenten gaat niet zonder een zekere mate van spektakel, niet waar. Voor minder zijn ze blijkbaar niet te porren, anders was die hele poppenkast niet nodig geweest. Dus moest een en ander spannend worden voorgesteld, maar ook weer niet tè. Want we zijn Nederlanders, en Nederlanders houden, boven alles, van gewoon.

Het werd een boeiende aflevering. De majoor der strijdkrachten toonde het juiste evenwicht tussen extraversie en introversie. Glad als een aal ontglipte hij de pogingen van Twan om hem te corneren. Hij gaf hier en daar een pittig anekdote prijs. En BINGO! een fijne schone toog naar de microfoon om zich, in fluwelen bewoordingen, te melden voor het ambacht. Mission accomplished. De commandant had nu de grootste moeite om een TSJAKKA te bedwingen.

De sleepwet was niet gevaarlijk (want die aardige meid in het publiek zouden ze nooit afluisteren), informatie werd nooit en te nimmer aan het stomme buitenland doorgespeeld, de AIVD gehoorzaamde in alle gevallen aan de Nederlandse wet: we konden rustig doorslapen.

- En als er nou eens vervelende sujetten aan de macht kwamen?

- In Nederland worden die vervelende sujetten democratisch gekozen, dus is het democratisch, dus zitten we altijd goed.

Hier ben ik niet zo zeker van. Ik wil best mijn vertrouwen aan Rob schenken, die me een toffe peer lijkt, met die blauwrode ogen in dat droevige cockerspaniëlhoofd van hem. Maar hij is al 62 jaar: hoe lang blijft hij nog in dienst? De sleepwet heeft de potentie om gevaarlijk veel macht te geven aan bepaalde individuen. En als ik één ding heb geleerd in mijn leven, is dat dat nooit een goed idee is. De wet van Murphy laat zich hier dan ook feilloos toepassen: als er een kans bestaat dat het misgaat, dan gaat het ook eens goed mis. Regeringen hebben nu eenmaal die neiging. De schade die dan ontstaat is vele malen groter dan die na de terroristische aanslag door een stervende groepering die deze wet (zegt te) wil(len) voorkomen.

Aan het einde gaf hij de studenten de tip: “Blijf luisteren.” Zag hij de grap erin? Ik vrees van niet.