Femke Femke Femke.
Wat.een.blunder.
Ik kan slecht tegen nieuws, dus het mag een wonder heten dat ik toevallig het journaal keek op bewuste 1 juni 2020, waar werd vertoond hoe een menigte de Dam binnen stroomde om te protesteren tegen racisme.
Of course mag je protesteren, tegen racisme of ander onrecht. Dat staat buiten kijf. Maar een grootschalig evenement organiseren in deze benauwde coronatijd is, behalve duidelijk onvoorzichtig, ook gewoon dom. Je hele protest backfires in your face. Want niemand pikt het. Dat kon je van mijlenver zien aankomen. De ingezetenen zijn maanden opgehokt geweest, krijgen onnederlandse boetes wanneer ze zich binnen de 1,5m radius ophouden, missen hun familie en vrienden. De overheid geeft nu de boodschap: “als je maar een kleurtje hebt dan mag het allemaal wel.” Niet dat dat zo ís, maar zo ervaart het volk het. Wat het onderschrift van de boodschap is echter: de overheid hoeft niet voorzichtig te zijn met het volk. De overheid hoeft alleen voorzichtig te zijn met de antiracisten, want kijk naar Amerika.
Ik zou zeggen: kijk NIET naar Amerika.
Ze zijn daar totaal mesjogge. Geef ze toch niet altijd zo’n podium! Maar dat is een brug te ver, dat realiseer ik me terdege.
Dat onze Femke teveel naar Amerika heeft gekeken is nu wel duidelijk. Op het uur U vergat ze van welke stad ze de burgermoeder is. Amsterdam jongens! In het kleine kikkerlandje! In Nederland zijn mensen van goede wil. Polderen is what makes them tick. Als Femke niet teveel naar Amerika had gekeken, was ze achter het podium geslopen, om de dude achter de microfoon te gebarentolken de aanwezigen op te roepen de 1,5m in acht te nemen. Op een rustige, betrokken manier.
Ik hou van Femke. Ik ben blij dat zij onze burgermoeder is. Maar nu maakt ze het mij wel erg moeilijk, met haar optreden na afloop. Het leek alsof elk woord van haar het nog erger maakte. Je dacht: de spindokter gaat nu in haar oortje schreeuwen dat ze moet stoppen, maar nee, ze ging onverdroten door. Ik zat met de handen half op de oren.
“Het was te belangrijk”
“We hadden gerekend op 300 mensen.”
"Mensen zijn zelf verantwoordelijk."
“De enige manier om in te grijpen was met geweld.”
WTF Femke?
En niemand van de knappe koppen in het zgn driehoek die opperde: “Misschien moeten we ook een PLAN B PARAAT HEBBEN? Voor het geval er toch meer dan 300 mensen komen? Want corona en zo?”
Ondertussen zat ik te schreeuwen tegen de TV: “ZET SNEL EEN HEK OM DE DAM, LAAT DE GGD OPRUKKEN EN TEST IEDEREEN DIE NAAR HUIS LOOPT.” De gouden test case. Zo op het presenteerblaadje. Want zo gauw krijg je geen 5.000 mensen bereid om zich vrijwillig aan besmetting met een dodelijke virus bloot te stellen.
De uitkomst had zo maar kunnen betekenen dat we voortaan elke dag met ons allen naar de Dam kunnen togen om te protesteren.
Wat.een.blunder.
Ik kan slecht tegen nieuws, dus het mag een wonder heten dat ik toevallig het journaal keek op bewuste 1 juni 2020, waar werd vertoond hoe een menigte de Dam binnen stroomde om te protesteren tegen racisme.
Of course mag je protesteren, tegen racisme of ander onrecht. Dat staat buiten kijf. Maar een grootschalig evenement organiseren in deze benauwde coronatijd is, behalve duidelijk onvoorzichtig, ook gewoon dom. Je hele protest backfires in your face. Want niemand pikt het. Dat kon je van mijlenver zien aankomen. De ingezetenen zijn maanden opgehokt geweest, krijgen onnederlandse boetes wanneer ze zich binnen de 1,5m radius ophouden, missen hun familie en vrienden. De overheid geeft nu de boodschap: “als je maar een kleurtje hebt dan mag het allemaal wel.” Niet dat dat zo ís, maar zo ervaart het volk het. Wat het onderschrift van de boodschap is echter: de overheid hoeft niet voorzichtig te zijn met het volk. De overheid hoeft alleen voorzichtig te zijn met de antiracisten, want kijk naar Amerika.
Ik zou zeggen: kijk NIET naar Amerika.
Ze zijn daar totaal mesjogge. Geef ze toch niet altijd zo’n podium! Maar dat is een brug te ver, dat realiseer ik me terdege.
Dat onze Femke teveel naar Amerika heeft gekeken is nu wel duidelijk. Op het uur U vergat ze van welke stad ze de burgermoeder is. Amsterdam jongens! In het kleine kikkerlandje! In Nederland zijn mensen van goede wil. Polderen is what makes them tick. Als Femke niet teveel naar Amerika had gekeken, was ze achter het podium geslopen, om de dude achter de microfoon te gebarentolken de aanwezigen op te roepen de 1,5m in acht te nemen. Op een rustige, betrokken manier.
Ik hou van Femke. Ik ben blij dat zij onze burgermoeder is. Maar nu maakt ze het mij wel erg moeilijk, met haar optreden na afloop. Het leek alsof elk woord van haar het nog erger maakte. Je dacht: de spindokter gaat nu in haar oortje schreeuwen dat ze moet stoppen, maar nee, ze ging onverdroten door. Ik zat met de handen half op de oren.
“Het was te belangrijk”
“We hadden gerekend op 300 mensen.”
"Mensen zijn zelf verantwoordelijk."
“De enige manier om in te grijpen was met geweld.”
WTF Femke?
En niemand van de knappe koppen in het zgn driehoek die opperde: “Misschien moeten we ook een PLAN B PARAAT HEBBEN? Voor het geval er toch meer dan 300 mensen komen? Want corona en zo?”
Ondertussen zat ik te schreeuwen tegen de TV: “ZET SNEL EEN HEK OM DE DAM, LAAT DE GGD OPRUKKEN EN TEST IEDEREEN DIE NAAR HUIS LOOPT.” De gouden test case. Zo op het presenteerblaadje. Want zo gauw krijg je geen 5.000 mensen bereid om zich vrijwillig aan besmetting met een dodelijke virus bloot te stellen.
De uitkomst had zo maar kunnen betekenen dat we voortaan elke dag met ons allen naar de Dam kunnen togen om te protesteren.
Comments
Post a Comment