Mocht u eens een puike Franse film willen zien, check dan Fleuve Noir, un Neo Noir van Erick Zonca (La Vie rêvée des anges). Ik had het opgenomen maar het lag maar en lag maar op de plank, maandenlang. Het trok me niet, waarschijnlijk door mijn hekel aan Vincent Cassel. Die als sneeuw voor de zon smolt, en plaats maakte voor metershoge eerbied.
Wat een prestatie.
Hij beeldt een (zwaar) aan alcohol verslaafde rechercheur uit, die een verdwijning moet oplossen. Niet alleen zijn acteren, ook de geluidsband, die zijn gehijg intiem laat horen alsof we 2 uur lang in zijn huid zitten, draagt bij aan de overtuiging, en de benauwdheid.
Romain Duris als de creepy buurman/docent doet niet voor hem onder, en Sandrine Kiberlain als de geshakede moeder zeker ook niet.
Niet Cassel maar Depardieu was de eerste keus van de maker. Die vertrok echter na 3 dagen. On the record vanwege een hospitalisatie, maar boze tongen beweren dat hij mot kreeg met Zonca, die de reputatie heeft 'moeilijk' te zijn. Kiberlain was in ieder geval niet te spreken over de sfeer op de set. Ze weigerde reklame voor de film te maken, die ook niet bijster goed ontvangen is door het publiek. Na vertrek van Depardieu kreeg Cassel het script onder ogen en was vastberadend de rol te krijgen. Hij sprong in een vliegtuig om met Zonca te praten, die de legendarische woorden sprak: "We beginnen morgen met draaien". The rest is history.
Het is trouwens Depardieu ('deupardieu'), niet Dépardieu, net als het Catherine Deneuve (katrien deuneuw) is en niet Cathérine Déneuve. Kikkerlandjegenoten, let dus een beetje op jullie Franse e, die te vaak op een é lijkt. Alvast dank.
Comments
Post a Comment