Een slimme zet

 Mevrouw Rochebouille raakte daar niet over uitgepraat. Het zoveelste, door haar gehate, kabinet Rutte was werkelijk gevallen. Zij kreeg er erbied van voor premier Rutte. Want, zo redeneerde zij, wat had hij hiermee een fijn staaltje PR uit zijn mouw geschud! Op alle fronten was het een winwin voor de bewindslieden, en de aan hen gelieerde partijen.

Zo lagen ze al een poosje onder zwaar geschut vanwege de toeslagenaffaire, dat uiteindelijk als excuus werd gebruikt om de handdoek in de ring te gooien. Nu mochten ze schuldbewust overkomen, het boetekleed opzichtig in het volle licht van de schijnwerpers, de grijns van opluchting zorgvuldig verborgen onder een afgematte en/of geërgde blik. Wat kwam dat toch heerlijk op tijd: met de verkiezingen sowieso in aantocht; met die vervelende coronacrisis en het tropenjaar dat ze achter de kiezen hadden; met de tanende populariteit onder het morrende volk, om het uitblijven van beloning voor de dappere zorgmedewerkers.
Nu konden zij zich wijden aan campagnevoeren, dat een ondergeschoven kindje dreigde te gaan worden.

Ware mevrouw Rochebouille niet zo'n rabiate antikapitalist, had zij daarvan pardoes op de VVD gestemd. Want slim waren en bleven zij, en slimme mensen had je nodig aan het stuur.

Mevrouw Rochebouille ontwaakte uit haar rêverie, slaakte een diepe zucht, en ging weer door met de vaat, die ze met de hand en met 100% biologisch afbreekbaar afwasmiddel deed.

De VVD ging het toch maar niet worden.