De lente

 

img ©Monica Cardinale

Lange tijd vond ik er niets aan, de lente. Of in ieder geval: ik vond er niets speciaals aan, in tegenstelling tot de rest van de mensheid, die er verrukt mee leek te zijn.
Voor mij was het een seizoen zoals de andere. Mijn favoriet was de winter. Voor een lawaaigevoelige is het dempingseffect van sneeuw elke keer een verademing.
Sneeuw zijnde een obsoleet begrip geworden, enters: de zomer.
Ja, de zomer. Dat was nog eens wat. De enorme luxe van de zee op minimale afstand die wij in Noord Holland hebben! Vooral met die handige treinverbinding die er toen nog was, direct van Amsterdam naar Zandvoort, in een halfuurtje. Zelfs beladen met de kilo's attributen die je nu eenmaal als alleenstaande moeder moet zien naar het strand te sjouwen, was het prima te doen. Zeker met het lijf van de jonge sterke griet die ik toen was.
Uw Oude Zeikwijf zijnde in de menopauze, zijn zomers niet meer te doen, wegens te heet. Enters: de lente!
(De herfst, daar ben ik nog niet aan toe.)
De lente jongens, de lente!
Als de eerste tekenen van geestelijk verval zich aandienen, blijkt het een prima hulp te zijn in de strijd tegen depressie. Als jonkie heb je dat niet nodig. Je overloopt van enthousiasme en vrolijke energie. Bovendien ben je eeuwig. Het leven strekt zich voor je uit als een eindeloos veld van wuivend koren in de zon.
Met het klimmen der jaren merk je dat dat niet allemaal even soepeltjes gaat. Er gaat geen dag voorbij zonder dat deze overlijdt of gene kanker krijgt. Je moet wel van staal zijn om daar niet vreselijk verdrietig van te worden. Ik begrijp zelf eigenlijk niet hoe zoveel ouderen het redden zonder er een einde aan te maken. Het is me een hecatombe! Een voor een gaan al je vrienden. Spoedig ben je alleen, geïsoleerd door je eigen krakkemikkigheid.

Dan, ja dan, hoe verrukkelijk voelt de lente! Met zijn overdaad aan vrolijke geuren en kleuren. Met de bomen die de een na de andere exploderen. Met de bijtjes die gezellig zoemend rond al dat lekkers komen dansen. Met het gevleugelte dat tot diep in de avond de mooiste melodiën ten gehore geeft. Zomaar, gratis.
De temperaturen zijn bovendien extra aangenaam. Uit de wind voelt het behaaglijk, en 's nachts koelt de boel nog lekker af.

Ja, de lente mag er wezen. Ik begrijp nu pas wat iedereen om me heen al die jaren bedoelde.