Wij vrouwen moeten allemaal bitches worden. Kei- en keiharde bitches, niets- en niemand ontziend. IJskoude carrièrevrouwen worden tentoongesteld als ultieme voorbeelden. Wij horen onze kinderen te verkwanselen, uit te besteden aan andere – veel slechter betaalde – vrouwen. Werken zullen wij, en voltijds een beetje! Ook als je je daarvoor moet afbeulen in de klootste banen onderaan de ladder. Want thuisblijven om het huishouden tiptop te managen? Verboden. Zorgen voor het mannetje? BEN JE HELEMAAL KOEKOEK GEWORDEN??
Want geld. Want economie. Want zelfstandigheid. Want “een slimme meid is op haar toekomst voorbereid”. Feminisme is verworden: het keihard dwingen van moeders.
Helaas voor de één, godzijdank voor de ander, zijn niet alle vrouwen van dit gabarit. Ze bestaan nog, de zachtaardige, moederlijke, ijverige dames die niets liever doen dan, belangeloos, voor een ander zorgen. Die geilen bij het smetteloos boenen van de keuken, en klaarkomen bij een streeploos gezeemd raam. Voor wie een dagelijkse gang naar de kruidenier avontuur genoeg is. Maar die zijn uitgeleverd aan hun werkende partner m/v. En dát risico mag je niet meer nemen. Kijk maar naar de jaren 50. Gekneveld onderging het “zwakke” geslacht haar lot.
Waarom laten we die voortreffelijke dinosaurussen niet gewoon met rust? Laat ze toch lekker hun ding doen, ook als dat onbetaald is! Ze effenen het pad van hun partner, kinderen en kleinkinderen, ze verblijden hun leven. Zovelen zijn het toch niet die daarvoor kiezen? En mochten ze aan de kant worden geschoven, kunnen we ze niet financieel opvangen dmv een minimale uitkering? Statistisch is toch geteld dat vrouwen met veel minder genoegen nemen dan mannen.
Niet iedereen heeft het in zich om een bitch te zijn. Want dat is wat van je vereist wordt om je staande te houden in de rat race. Maar ja, kapitalisme hé? Niets is van waarde als het niets verdient.
Comments
Post a Comment