Actualiteiten

 

Mevrouw Rochebouille bevond zich bij het aanrecht waar het radiootje aanstond. Zij had zojuist een aangename documentaire gekeken op Arte, een documentaire met een positieve teneur inzake het klimaat, over de vele natuurreservaten die de VS rijk zijn. Hele lappen van het territorium, ieder zo groot als een Europees land. Nu luisterde zij naar klassieke muziek, op het kanaal NPO-radio4.

Was zij niet een tikkeltje té in haar comfortzone?
En: werd ze daar niet intellectueel lui van?

Hop! Kordaat tikte ze op de 1 van het DAB+-apparaat. Radio1, de nieuwszender. Daar luisterde Mijnheer Rochebouille altijd naar in de auto. En de keren dat ze erbij zat moest ze beamen: dat waren verdomd leuke programma’s. Taalkwesties, moeilijke quizzen, intelligente reparties tussen geleerden. Dat moest ze meer gaan doen! Op TV zou ze de actualiteit gaan volgen in plaats van lieflijke docu’s over het planten- en dierenrijk… “Fred was 4 jaar toen hij met zijn moeder in een razzia terechtkwam voor het Centraal Station. De vrouw zei toen tegen het jochie dat hij weg moest, zonder om te kijken. En dat deed hij. Hij heeft als enige de holocaust overleefd…" Mevrouw Rochebouille was gestopt met fluiten. Bedrukt steunde zij op het aanrechtblad. Maar ze mocht niet zo vroeg afhaken. Ze moest en zou moeilijke kost tot zich nemen. Na een halfuur, ronduit depressief, schakelde zij terug naar Radio4.

Bryllupsdag på Troldhaugen, van Grieg. Zij zuchtte van opluchting en floot vrolijk mee.

De volgende dag probeerde ze het weer. Het waren nu de gruwelen van de Wagner-moordenaars die uitvoerig werden besproken.

Mevrouw Rochebouille zette de radio uit en de TV aan: “Cheetah Family and me”.