Trans

 Trans. Dat hele woord is een anachronisme. Een archaïsme. Het houdt in dat je verandert. Van de een naar de andere. Terwijl je jezelf zou moeten mogen zijn. 
We zijn als maatschappij toch ondertussen zo ver dat we wel zien dat er een hoop vrouwelijke mannen en mannelijke vrouwen rondlopen. Dat is het probleem niet. Het probleem, is dat deze exemplaren zich opeens geroepen (gedwongen)  voelen om daar wat aan te doen. Om zo te sleutelen aan hun lijf dat het meer de een of de ander wordt. Dat het meer op de een of de ander líjkt. 
En dat is het paard achter de wagen.
Het is barbaars.

Waarom willen ze dat? Omdat ze zich niet geaccepteerd voelen. Omdat de maatschappij nog "normatief" is zoals dat heet. Man/vrouw. Voor degenen die daar niet in passen is dat te dwingend. Willen we afbuigen van dat hele transgedoe,  zullen we vaart moeten maken met het volledig accepteren van de tussenvormen.

In Nederland zijn we niet zo van de cosmetische chirurgie. In sommige landen zijn ze heel erg van je conformeren, je onderwerpen dus, aan het dictaat van de mode, van de maatschappij. In Nederland denken wij dan: we veranderen die maatschappij wel. Want de  maatschappij, dat ben jij. Maar vooral: de maatschappij, dat ben ík.