Op alle Amsterdamse basisscholen heerst al tientallen jaren een onuitroeibare luizenplaag. Voor werkende ouders een regelrechte ramp. Zodra beestjes zich op het hoofd van kindlief hebben genesteld ben je je avond kwijt aan gif aanbrengen, beddengoed verwisselen, jassen, mutsen, dassen en knuffels in hermetische tassen opsluiten, niet wasbare dingen invriezen, en wassen draaien tot het teken luizenvrij wordt gegeven. Je gaat naar bed in de hoop er voorgoed vanaf te zijn.
Een paar dagen later nemen je kinderen een verse lading ongenode gasten mee naar huis. Je kan weer van voren af aan beginnen. Je neemt je voor elke dag na school het voltallige kinderbestand door te kammen met de fijne kam. Geen enkel kindloos mens kan zich voorstellen hoeveel tijd en kracht je dat allemaal kost.
Als je enkel jongens hebt met dun kort haar ben je echter veel sneller klaar dan in het geval van een meisje-meisje met romantisch haar tot de billen. "De schaar erin!" is de onvermijdelijke conclusie die zich na plaag nr. 2 aandient. Naar de kapper dus. Waar zal blijken dat dat niet zo maar gaat. De kapper wil dat niet, knippen in luizenhaar. Dus ben je genoodzaakt om het haar van je dochter eigenhandig kort te wieken. Met alle traumatiserende uitwerkingen van dien.
Terwijl het zo veel beter kan. Met de Luizenkapper. Een kapper die begrepen heeft dat aan die luizenplagen geld valt te verdienen. VEEL GELD VALT TE VERDIENEN. Alle tweeverdieners zullen vaste klant worden, en zelfs de thuismoeders. Want zeg het nou zelf: dat zou toch het einde zijn? De Luizenkapper heeft de keuze tussen een paar mogelijkheden:
-een aparte gedeelte voor de luizenklanten
-de zaak er geheel aan wijden
-of zoals Mijnheer Oud Zeikwijf en Molrat juist opmerkten: thuis bij de klantjes komen.
Er kan à la carte gewerkt worden of aan de hand van vaste abonnementen. In dat geval wordt het kind elke week onder handen genomen. Haar op gezette tijden handmatig gevlooienkamd, en met preventieve shampoo ingezeept. Bij vaststelling van levende exemplaren of neten, gaat het gif er overheen. Uiteraard wordt er desgewenst geknipt, luizen of geen luizen.
Ik begrijp maar niet waarom dat nog niet bestaat.
Een paar dagen later nemen je kinderen een verse lading ongenode gasten mee naar huis. Je kan weer van voren af aan beginnen. Je neemt je voor elke dag na school het voltallige kinderbestand door te kammen met de fijne kam. Geen enkel kindloos mens kan zich voorstellen hoeveel tijd en kracht je dat allemaal kost.
Als je enkel jongens hebt met dun kort haar ben je echter veel sneller klaar dan in het geval van een meisje-meisje met romantisch haar tot de billen. "De schaar erin!" is de onvermijdelijke conclusie die zich na plaag nr. 2 aandient. Naar de kapper dus. Waar zal blijken dat dat niet zo maar gaat. De kapper wil dat niet, knippen in luizenhaar. Dus ben je genoodzaakt om het haar van je dochter eigenhandig kort te wieken. Met alle traumatiserende uitwerkingen van dien.
Terwijl het zo veel beter kan. Met de Luizenkapper. Een kapper die begrepen heeft dat aan die luizenplagen geld valt te verdienen. VEEL GELD VALT TE VERDIENEN. Alle tweeverdieners zullen vaste klant worden, en zelfs de thuismoeders. Want zeg het nou zelf: dat zou toch het einde zijn? De Luizenkapper heeft de keuze tussen een paar mogelijkheden:
-een aparte gedeelte voor de luizenklanten
-de zaak er geheel aan wijden
-of zoals Mijnheer Oud Zeikwijf en Molrat juist opmerkten: thuis bij de klantjes komen.
Er kan à la carte gewerkt worden of aan de hand van vaste abonnementen. In dat geval wordt het kind elke week onder handen genomen. Haar op gezette tijden handmatig gevlooienkamd, en met preventieve shampoo ingezeept. Bij vaststelling van levende exemplaren of neten, gaat het gif er overheen. Uiteraard wordt er desgewenst geknipt, luizen of geen luizen.
Ik begrijp maar niet waarom dat nog niet bestaat.
Zie ook Nieuwe Beroepen #1 en Nieuwe Beroepen #3.
Ook verschenen op Nurks.